Déclinaison / Conjugueur latin
adgnoscor - Diathèse passive
(adgnosco, adgnoscis, adgnovi, adgnoscĕre, adgnitum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | adgnoscor |
| II sing. | adgnoscĕris, adgnoscĕre |
| III sing. | adgnoscĭtur |
| I plur. | adgnoscĭmur |
| II plur. | adgnoscimĭni |
| III plur. | adgnoscuntur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | adgnoscēbar |
| II sing. | adgnoscebāris, adgnoscebāre |
| III sing. | adgnoscebātur |
| I plur. | adgnoscebāmur |
| II plur. | adgnoscebamĭni |
| III plur. | adgnoscebantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | adgnoscar |
| II sing. | adgnoscēris, adgnoscēre |
| III sing. | adgnoscētur |
| I plur. | adgnoscēmur |
| II plur. | adgnoscemĭni |
| III plur. | adgnoscentur |
| PARFAIT |
| I sing. | adgnitus, –a, –um sum |
| II sing. | adgnitus, –a, –um es |
| III sing. | adgnitus, –a, –um est |
| I plur. | adgniti, –ae, –a sumus |
| II plur. | adgniti, –ae, –a estis |
| III plur. | adgniti, –ae, –a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | adgnitus, –a, –um eram |
| II sing. | adgnitus, –a, –um eras |
| III sing. | adgnitus, –a, –um erat |
| I plur. | adgniti, –ae, –a eramus |
| II plur. | adgniti, –ae, –a eratis |
| III plur. | adgniti, –ae, –a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | adgnitus, –a, –um ero |
| II sing. | adgnitus, –a, –um eris |
| III sing. | adgnitus, –a, –um erit |
| I plur. | adgniti, –ae, –a erimus |
| II plur. | adgniti, –ae, –a eritis |
| III plur. | adgniti, –ae, –a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | adgnoscar |
| II sing. | adgnoscāris, adgnoscāre |
| III sing. | adgnoscātur |
| I plur. | adgnoscāmur |
| II plur. | adgnoscamĭni |
| III plur. | adgnoscantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | adgnoscĕrer |
| II sing. | adgnoscerēris, adgnoscerēre |
| III sing. | adgnoscerētur |
| I plur. | adgnoscerēmur |
| II plur. | adgnosceremĭni |
| III plur. | adgnoscerentur |
| PARFAIT |
| I sing. | adgnitus, –a, –um sim |
| II sing. | adgnitus, –a, –um sis |
| III sing. | adgnitus, –a, –um sit |
| I plur. | adgniti, –ae, –a simus |
| II plur. | adgniti, –ae, –a sitis |
| III plur. | adgniti, –ae, –a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | adgnitus, –a, –um essem |
| II sing. | adgnitus, –a, –um esses |
| III sing. | adgnitus, –a, –um esset |
| I plur. | adgniti, –ae, –a essemus |
| II plur. | adgniti, –ae, –a essetis |
| III plur. | adgniti, –ae, –a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | adgnoscĕre |
| II plur. | adgnoscimĭni |
| FUTUR |
| II sing. | adgnoscĭtor |
| III sing. | adgnoscĭtor |
| II plur. | – |
| III plur. | adgnoscuntor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| adgnitus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| adgnosci |
| PARFAIT |
| Singolare: | adgnitus, –a, –um esse |
| Plurale: | adgniti, –ae, –a esse |
| FUTUR |
| adgnitum esse |
| GERUNDIVO |
| adgnoscendus, –a, –um |
| SUPIN |
| adgnitu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:ADGNOSCOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
