Déclinaison / Conjugueur latin
PRÉSENT |
I sing. | adplĭco |
II sing. | adplĭcas |
III sing. | adplĭcat |
I plur. | adplĭcāmus |
II plur. | adplĭcātis |
III plur. | adplĭcant |
IMPARFAIT |
I sing. | adplĭcābam |
II sing. | adplĭcābas |
III sing. | adplĭcābat |
I plur. | adplĭcabāmus |
II plur. | adplĭcabātis |
III plur. | adplĭcābant |
FUTUR SIMPLE |
I sing. | adplĭcābo |
II sing. | adplĭcābis |
III sing. | adplĭcābit |
I plur. | adplĭcabĭmus |
II plur. | adplĭcabĭtis |
III plur. | adplĭcābunt |
PARFAIT |
I sing. | adplicavi o adplicui |
II sing. | adplicavisti o adplicuisti |
III sing. | adplicavit o adplicuit |
I plur. | adplicavĭmus o adplicuĭmus |
II plur. | adplicavistis o adplicuistis |
III plur. | adplicavērunt o adplicavērunt, ēre |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | adplicavĕram o adplicuĕram |
II sing. | adplicavĕram o adplicuĕram |
III sing. | adplicavĕrat o adplicuĕrat |
I plur. | adplicaverāmus o adplicuerāmus |
II plur. | adplicaverātis o adplicuerātis |
III plur. | adplicavĕrant o adplicuĕrant |
FUTUR ANTÉRIEUR |
I sing. | adplicavĕro o adplicuĕro |
II sing. | adplicavĕris o adplicuĕris |
III sing. | adplicavĕrit o adplicuĕrit |
I plur. | adplicaverĭmus o adplicuerĭmus |
II plur. | adplicaverĭtis o adplicuerĭtis |
III plur. | adplicavĕrint o adplicuĕrint |
PRÉSENT |
I sing. | adplĭcem |
II sing. | adplĭces |
III sing. | adplĭcet |
I plur. | adplĭcēmus |
II plur. | adplĭcētis |
III plur. | adplĭcent |
IMPARFAIT |
I sing. | adplĭcārem |
II sing. | adplĭcāres |
III sing. | adplĭcāret |
I plur. | adplĭcarēmus |
II plur. | adplĭcarētis |
III plur. | adplĭcārent |
PARFAIT |
I sing. | adplicavĕrim o adplicuĕrim |
II sing. | adplicavĕris o adplicuĕris |
III sing. | adplicavĕrit o adplicuĕrit |
I plur. | adplicaverĭmus o adplicuerĭmus |
II plur. | adplicaverĭtis o adplicuerĭtis |
III plur. | adplicavĕrint o adplicuĕrint |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | adplicavissem o adplicuissem |
II sing. | adplicavisses o adplicuisses |
III sing. | adplicavisset o adplicuisset |
I plur. | adplicavissēmus o adplicuissēmus |
II plur. | adplicavissētis o adplicuissētis |
III plur. | adplicavissent o adplicuissent |
IMPÉRATIF |
PRÉSENT |
II sing. | adplĭca |
II plur. | adplĭcāte |
FUTUR |
II sing. | adplĭcāto |
III sing. | adplĭcāto |
II plur. | adplĭcatōte |
III plur. | adplĭcanto |
|
PARTICIPE |
PRÉSENT |
adplĭcans, antis |
FUTUR |
adplicatūrūs o adplicitūrūs, a, ūm |
INFINITIF |
PRÉSENT |
adplĭcāre |
PARFAIT |
adplicavisse o adplicuisse |
FUTUR |
Singolare: | adplicatūrūm o adplicitūrūm, am, ūm esse |
Plurale: | adplicatūros o adplicitūros, as, a esse |
GERUNDIF |
Génitif: | adplĭcandi |
Datif: | adplĭcando |
Accusatif: | ad adplĭcandum |
Ablatif: | adplĭcando |
SUPIN |
adplicatum o adplicitum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:ADPLICO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|