Déclinaison / Conjugueur latin
ancillor - Diathèse active
(ancillor, ancillāris, ancillāri, ancillatus, ancillatum)
verbe intransitif déponent I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
FORME DÉPONENTE: |
INDICATIF |
PRÉSENT |
I sing. | ancillor |
II sing. | ancillāris, ancillāre |
III sing. | ancillātur |
I plur. | ancillāmur |
II plur. | ancillamĭni |
III plur. | ancillantur |
IMPARFAIT |
I sing. | ancillābar |
II sing. | ancillabāris, ancillabāre |
III sing. | ancillabātur |
I plur. | ancillabāmus |
II plur. | ancillabamĭni |
III plur. | ancillantur |
FUTUR SIMPLE |
I sing. | ancillābor |
II sing. | ancillabĕris, ancillabĕre |
III sing. | ancillabĭtur |
I plur. | ancillabĭmur |
II plur. | ancillabimĭni |
III plur. | ancillabuntur |
PARFAIT |
I sing. | ancillatus, a, um sum |
II sing. | ancillatus, a, um es |
III sing. | ancillatus, a, um est |
I plur. | ancillati, ae, a sumus |
II plur. | ancillati, ae, a estis |
III plur. | ancillati, ae, a sunt |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | ancillatus, a, um eram |
II sing. | ancillatus, a, um eras |
III sing. | ancillatus, a, um erat |
I plur. | ancillati, ae, a eramus |
II plur. | ancillati, ae, a eratis |
III plur. | ancillati, ae, a erant |
FUTUR ANTÉRIEUR |
I sing. | ancillatus, a, um ero |
II sing. | ancillatus, a, um eris |
III sing. | ancillatus, a, um erit |
I plur. | ancillati, ae, a erimus |
II plur. | ancillati, ae, a eritis |
III plur. | ancillati, ae, a erunt |
PRÉSENT |
I sing. | anciller |
II sing. | ancillēris, ancillēre |
III sing. | ancillētur |
I plur. | ancillēmur |
II plur. | ancillemĭni |
III plur. | ancillentur |
IMPARFAIT |
I sing. | ancillārer |
II sing. | ancillarēris, ancillarēre |
III sing. | ancillarētur |
I plur. | ancillāremur |
II plur. | ancillaremĭni |
III plur. | ancillarentur |
PARFAIT |
I sing. | ancillatus, a, um sim |
II sing. | ancillatus, a, um sis |
III sing. | ancillatus, a, um sit |
I plur. | ancillati, ae, a simus |
II plur. | ancillati, ae, a sitis |
III plur. | ancillati, ae, a sint |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | ancillatus, a, um essem |
II sing. | ancillatus, a, um esses |
III sing. | ancillatus, a, um esset |
I plur. | ancillati, ae, a essemus |
II plur. | ancillati, ae, a essetis |
III plur. | ancillati, ae, a essent |
IMPÉRATIF |
PRÉSENT |
II sing. | ancillāre |
II plur. | ancillamĭni |
FUTUR |
II sing. | ancillātor |
III sing. | ancillātor |
II plur. | |
III plur. | ancillantor |
INFINITO |
PRÉSENT |
ancillāri |
PARFAIT |
Singolare: | ancillatus, a, um esse |
Plurale: | ancillati, ae, a esse |
FUTUR |
Singolare: | ancillatūrūm, am, ūm esse |
Plurale: | ancillatūros, as, a esse |
PARTICIPE |
PRÉSENT |
ancillans, antis |
FUTUR |
ancillatūrūs, a, ūm |
SUPIN |
Attivo: | ancillatum |
Passivo: | |
GERUNDIF |
Génitif: | ancillandi |
Datif: | ancillando |
Accusatif: | ancillandum |
Ablatif: | ancillando |
|
GERUNDIVO |
| |