Déclinaison / Conjugueur latin
annuntĭor - Diathèse passive
(annuntĭo, annuntĭas, annuntiavi, annuntĭāre, annuntiatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
PRÉSENT |
I sing. | annuntĭor |
II sing. | annuntĭāris, annuntĭāre |
III sing. | annuntĭātur |
I plur. | annuntĭāmur |
II plur. | annuntĭamĭni |
III plur. | annuntĭantur |
IMPARFAIT |
I sing. | annuntĭābar |
II sing. | annuntĭabāris, annuntĭabāre |
III sing. | annuntĭabātur |
I plur. | annuntĭabāmur |
II plur. | annuntĭabamĭni |
III plur. | annuntĭabantur |
FUTUR SIMPLE |
I sing. | annuntĭābor |
II sing. | annuntĭabĕris, annuntĭabĕre |
III sing. | annuntĭabĭtur |
I plur. | annuntĭabĭmur |
II plur. | annuntĭabimĭni |
III plur. | annuntĭabuntur |
PARFAIT |
I sing. | annuntiatus, a, um sum |
II sing. | annuntiatus, a, um es |
III sing. | annuntiatus, a, um est |
I plur. | annuntiati, ae, a sumus |
II plur. | annuntiati, ae, a estis |
III plur. | annuntiati, ae, a sunt |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | annuntiatus, a, um eram |
II sing. | annuntiatus, a, um eras |
III sing. | annuntiatus, a, um erat |
I plur. | annuntiati, ae, a eramus |
II plur. | annuntiati, ae, a eratis |
III plur. | annuntiati, ae, a erant |
FUTUR ANTÉRIEUR |
I sing. | annuntiatus, a, um ero |
II sing. | annuntiatus, a, um eris |
III sing. | annuntiatus, a, um erit |
I plur. | annuntiati, ae, a erimus |
II plur. | annuntiati, ae, a eritis |
III plur. | annuntiati, ae, a erunt |
PRÉSENT |
I sing. | annuntĭer |
II sing. | annuntĭēris, annuntĭēre |
III sing. | annuntĭētur |
I plur. | annuntĭēmur |
II plur. | annuntĭemĭni |
III plur. | annuntĭentur |
IMPARFAIT |
I sing. | annuntĭārer |
II sing. | annuntĭarēris, annuntĭarēre |
III sing. | annuntĭarētur |
I plur. | annuntĭarēmur |
II plur. | annuntĭaremĭni |
III plur. | annuntĭarentur |
PARFAIT |
I sing. | annuntiatus, a, um sim |
II sing. | annuntiatus, a, um sis |
III sing. | annuntiatus, a, um sit |
I plur. | annuntiati, ae, a simus |
II plur. | annuntiati, ae, a sitis |
III plur. | annuntiati, ae, a sint |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | annuntiatus, a, um essem |
II sing. | annuntiatus, a, um esses |
III sing. | annuntiatus, a, um esset |
I plur. | annuntiati, ae, a essemus |
II plur. | annuntiati, ae, a essetis |
III plur. | annuntiati, ae, a essent |
IMPÉRATIF |
PRÉSENT |
II sing. | annuntĭāre |
II plur. | annuntĭamĭni |
FUTUR |
II sing. | annuntĭātor |
III sing. | annuntĭātor |
II plur. | |
III plur. | annuntĭantor |
PARTICIPE |
PARFAIT |
annuntiatus, a, um |
INFINITO |
PRÉSENT |
annuntĭāri |
PARFAIT |
Singolare: | annuntiatus, a, um esse |
Plurale: | annuntiati, ae, a esse |
FUTUR |
annuntiatum esse |
GERUNDIVO |
annuntĭandus, a, um | |