Déclinaison / Conjugueur latin
concĭlĭor - Diathèse passive
(concĭlĭo, concĭlĭas, conciliavi, concĭlĭāre, conciliatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
PRÉSENT |
I sing. | concĭlĭor |
II sing. | concĭlĭāris, concĭlĭāre |
III sing. | concĭlĭātur |
I plur. | concĭlĭāmur |
II plur. | concĭlĭamĭni |
III plur. | concĭlĭantur |
IMPARFAIT |
I sing. | concĭlĭābar |
II sing. | concĭlĭabāris, concĭlĭabāre |
III sing. | concĭlĭabātur |
I plur. | concĭlĭabāmur |
II plur. | concĭlĭabamĭni |
III plur. | concĭlĭabantur |
FUTUR SIMPLE |
I sing. | concĭlĭābor |
II sing. | concĭlĭabĕris, concĭlĭabĕre |
III sing. | concĭlĭabĭtur |
I plur. | concĭlĭabĭmur |
II plur. | concĭlĭabimĭni |
III plur. | concĭlĭabuntur |
PARFAIT |
I sing. | conciliatus, a, um sum |
II sing. | conciliatus, a, um es |
III sing. | conciliatus, a, um est |
I plur. | conciliati, ae, a sumus |
II plur. | conciliati, ae, a estis |
III plur. | conciliati, ae, a sunt |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | conciliatus, a, um eram |
II sing. | conciliatus, a, um eras |
III sing. | conciliatus, a, um erat |
I plur. | conciliati, ae, a eramus |
II plur. | conciliati, ae, a eratis |
III plur. | conciliati, ae, a erant |
FUTUR ANTÉRIEUR |
I sing. | conciliatus, a, um ero |
II sing. | conciliatus, a, um eris |
III sing. | conciliatus, a, um erit |
I plur. | conciliati, ae, a erimus |
II plur. | conciliati, ae, a eritis |
III plur. | conciliati, ae, a erunt |
PRÉSENT |
I sing. | concĭlĭer |
II sing. | concĭlĭēris, concĭlĭēre |
III sing. | concĭlĭētur |
I plur. | concĭlĭēmur |
II plur. | concĭlĭemĭni |
III plur. | concĭlĭentur |
IMPARFAIT |
I sing. | concĭlĭārer |
II sing. | concĭlĭarēris, concĭlĭarēre |
III sing. | concĭlĭarētur |
I plur. | concĭlĭarēmur |
II plur. | concĭlĭaremĭni |
III plur. | concĭlĭarentur |
PARFAIT |
I sing. | conciliatus, a, um sim |
II sing. | conciliatus, a, um sis |
III sing. | conciliatus, a, um sit |
I plur. | conciliati, ae, a simus |
II plur. | conciliati, ae, a sitis |
III plur. | conciliati, ae, a sint |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | conciliatus, a, um essem |
II sing. | conciliatus, a, um esses |
III sing. | conciliatus, a, um esset |
I plur. | conciliati, ae, a essemus |
II plur. | conciliati, ae, a essetis |
III plur. | conciliati, ae, a essent |
IMPÉRATIF |
PRÉSENT |
II sing. | concĭlĭāre |
II plur. | concĭlĭamĭni |
FUTUR |
II sing. | concĭlĭātor |
III sing. | concĭlĭātor |
II plur. | |
III plur. | concĭlĭantor |
PARTICIPE |
PARFAIT |
conciliatus, a, um |
INFINITO |
PRÉSENT |
concĭlĭāri |
PARFAIT |
Singolare: | conciliatus, a, um esse |
Plurale: | conciliati, ae, a esse |
FUTUR |
conciliatum esse |
GERUNDIVO |
concĭlĭandus, a, um | |