GRAND DICTIONNAIRE LATIN OLIVETTI

Déclinaison / Conjugueur latin


 Chercher dans les formes fléchies


concrīmĭnor - Diathèse active

(concrīmĭnor, concrīmĭnāris, concrīmĭnāri, concriminatus, concriminatum)

verbe transitif déponent I conjugaison

Voir la traduction de ce mot



FORME DÉPONENTE:
INDICATIF
PRÉSENT
 I sing. concrīmĭnor
 II sing. concrīmĭnāris, concrīmĭnāre
 III sing. concrīmĭnātur
 I plur. concrīmĭnāmur
 II plur. concrīmĭnamĭni
 III plur. concrīmĭnantur
IMPARFAIT
 I sing. concrīmĭnābar
 II sing. concrīmĭnabāris, concrīmĭnabāre
 III sing. concrīmĭnabātur
 I plur. concrīmĭnabāmur
 II plur. concrīmĭnabamĭni
 III plur. concrīmĭnabantur
FUTUR SIMPLE
 I sing. concrīmĭnābor
 II sing. concrīmĭnabĕris, concrīmĭnabĕre
 III sing. concrīmĭnabĭtur
 I plur. concrīmĭnabĭmur
 II plur. concrīmĭnabimĭni
 III plur. concrīmĭnabuntur
PARFAIT
 I sing. concriminatus, –a, –um sum
 II sing. concriminatus, –a, –um es
 III sing. concriminatus, –a, –um est
 I plur. concriminati, –ae, –a sumus
 II plur. concriminati, –ae, –a estis
 III plur. concriminati, –ae, –a sunt
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. concriminatus, –a, –um eram
 II sing. concriminatus, –a, –um eras
 III sing. concriminatus, –a, –um erat
 I plur. concriminati, –ae, –a eramus
 II plur. concriminati, –ae, –a eratis
 III plur. concriminati, –ae, –a erant
FUTUR ANTÉRIEUR
 I sing. concriminatus, –a, –um ero
 II sing. concriminatus, –a, –um eris
 III sing. concriminatus, –a, –um erit
 I plur. concriminati, –ae, –a erimus
 II plur. concriminati, –ae, –a eritis
 III plur. concriminati, –ae, –a erunt
SUBJONCTIF
PRÉSENT
 I sing. concrīmĭner
 II sing. concrīmĭnēris, concrīmĭnēre
 III sing. concrīmĭnētur
 I plur. concrīmĭnēmur
 II plur. concrīmĭnemĭni
 III plur. concrīmĭnentur
IMPARFAIT
 I sing. concrīmĭnārer
 II sing. concrīmĭnarēris, concrīmĭnarēre
 III sing. concrīmĭnarētur
 I plur. concrīmĭnarēmur
 II plur. concrīmĭnaremĭni
 III plur. concrīmĭnarentur
PARFAIT
 I sing. concriminatus, –a, –um sim
 II sing. concriminatus, –a, –um sis
 III sing. concriminatus, –a, –um sit
 I plur. concriminati, –ae, –a simus
 II plur. concriminati, –ae, –a sitis
 III plur. concriminati, –ae, –a sint
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. concriminatus, –a, –um essem
 II sing. concriminatus, –a, –um esses
 III sing. concriminatus, –a, –um esset
 I plur. concriminati, –ae, –a essemus
 II plur. concriminati, –ae, –a essetis
 III plur. concriminati, –ae, –a essent
IMPÉRATIF
PRÉSENT
 II sing. concrīmĭnāre
 II plur. concrīmĭnamĭni
FUTUR
 II sing. concrīmĭnātor
 III sing. concrīmĭnātor
 II plur. –
 III plur. concrīmĭnantor
INFINITO
PRÉSENT
 concrīmĭnāri
PARFAIT
 Singolare: concriminatus, –a, –um esse
 Plurale: concriminati, –ae, –a esse
FUTUR
 Singolare: concriminatūrūm, –am, –ūm esse
 Plurale: concriminatūros, –as, –a esse
PARTICIPE
PRÉSENT
 concrīmĭnans, –antis
FUTUR
 concriminatūrūs, –a, –ūm
SUPIN
 Attivo: concriminatum
 Passivo: concriminatu
GERUNDIF
 Génitif: concrīmĭnandi
 Datif: concrīmĭnando
 Accusatif: concrīmĭnandum
 Ablatif: concrīmĭnando
 
GERUNDIVO
 concrīmĭnandus, –a, –um


<<  concriminatus concrispans  >>

Parcourir le dictionnaire

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Parcourir les dictionnaire latin à partir de:



{{ID:CONCRIMINOR100}} ---CACHE---