Déclinaison / Conjugueur latin
cōnor - Diathèse active
(cōnor, cōnāris, cōnāri, conatus, conatum)
verbe transitif e intransitif déponent I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
FORME DÉPONENTE: |
INDICATIF |
PRÉSENT |
I sing. | cōnor |
II sing. | cōnāris, cōnāre |
III sing. | cōnātur |
I plur. | cōnāmur |
II plur. | cōnamĭni |
III plur. | cōnantur |
IMPARFAIT |
I sing. | cōnābar |
II sing. | cōnabāris, cōnabāre |
III sing. | cōnabātur |
I plur. | cōnabāmur |
II plur. | cōnabamĭni |
III plur. | cōnabantur |
FUTUR SIMPLE |
I sing. | cōnābor |
II sing. | cōnabĕris, cōnabĕre |
III sing. | cōnabĭtur |
I plur. | cōnabĭmur |
II plur. | cōnabimĭni |
III plur. | cōnabuntur |
PARFAIT |
I sing. | conatus, a, um sum |
II sing. | conatus, a, um es |
III sing. | conatus, a, um est |
I plur. | conati, ae, a sumus |
II plur. | conati, ae, a estis |
III plur. | conati, ae, a sunt |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | conatus, a, um eram |
II sing. | conatus, a, um eras |
III sing. | conatus, a, um erat |
I plur. | conati, ae, a eramus |
II plur. | conati, ae, a eratis |
III plur. | conati, ae, a erant |
FUTUR ANTÉRIEUR |
I sing. | conatus, a, um ero |
II sing. | conatus, a, um eris |
III sing. | conatus, a, um erit |
I plur. | conati, ae, a erimus |
II plur. | conati, ae, a eritis |
III plur. | conati, ae, a erunt |
PRÉSENT |
I sing. | cōner |
II sing. | cōnēris, cōnēre |
III sing. | cōnētur |
I plur. | cōnēmur |
II plur. | cōnemĭni |
III plur. | cōnentur |
IMPARFAIT |
I sing. | cōnārer |
II sing. | cōnarēris, cōnarēre |
III sing. | cōnarētur |
I plur. | cōnarēmur |
II plur. | cōnaremĭni |
III plur. | cōnarentur |
PARFAIT |
I sing. | conatus, a, um sim |
II sing. | conatus, a, um sis |
III sing. | conatus, a, um sit |
I plur. | conati, ae, a simus |
II plur. | conati, ae, a sitis |
III plur. | conati, ae, a sint |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | conatus, a, um essem |
II sing. | conatus, a, um esses |
III sing. | conatus, a, um esset |
I plur. | conati, ae, a essemus |
II plur. | conati, ae, a essetis |
III plur. | conati, ae, a essent |
IMPÉRATIF |
PRÉSENT |
II sing. | cōnāre |
II plur. | cōnamĭni |
FUTUR |
II sing. | cōnātor |
III sing. | cōnātor |
II plur. | |
III plur. | cōnantor |
INFINITO |
PRÉSENT |
cōnāri |
PARFAIT |
Singolare: | conatus, a, um esse |
Plurale: | conati, ae, a esse |
FUTUR |
Singolare: | conatūrūm, am, ūm esse |
Plurale: | conatūros, as, a esse |
PARTICIPE |
PRÉSENT |
cōnans, antis |
FUTUR |
conatūrūs, a, ūm |
SUPIN |
Attivo: | conatum |
Passivo: | conatu |
GERUNDIF |
Génitif: | cōnandi |
Datif: | cōnando |
Accusatif: | cōnandum |
Ablatif: | cōnando |
|
GERUNDIVO |
cōnandus, a, um |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CONOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|