Déclinaison / Conjugueur latin
conprŏbor - Diathèse passive
(conprŏbo, conprŏbas, conprobavi, conprŏbāre, conprobavum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
PRÉSENT |
I sing. | conprŏbor |
II sing. | conprŏbāris, conprŏbāre |
III sing. | conprŏbātur |
I plur. | conprŏbāmur |
II plur. | conprŏbamĭni |
III plur. | conprŏbantur |
IMPARFAIT |
I sing. | conprŏbābar |
II sing. | conprŏbabāris, conprŏbabāre |
III sing. | conprŏbabātur |
I plur. | conprŏbabāmur |
II plur. | conprŏbabamĭni |
III plur. | conprŏbabantur |
FUTUR SIMPLE |
I sing. | conprŏbābor |
II sing. | conprŏbabĕris, conprŏbabĕre |
III sing. | conprŏbabĭtur |
I plur. | conprŏbabĭmur |
II plur. | conprŏbabimĭni |
III plur. | conprŏbabuntur |
PARFAIT |
I sing. | conprobavus, a, um sum |
II sing. | conprobavus, a, um es |
III sing. | conprobavus, a, um est |
I plur. | conprobavi, ae, a sumus |
II plur. | conprobavi, ae, a estis |
III plur. | conprobavi, ae, a sunt |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | conprobavus, a, um eram |
II sing. | conprobavus, a, um eras |
III sing. | conprobavus, a, um erat |
I plur. | conprobavi, ae, a eramus |
II plur. | conprobavi, ae, a eratis |
III plur. | conprobavi, ae, a erant |
FUTUR ANTÉRIEUR |
I sing. | conprobavus, a, um ero |
II sing. | conprobavus, a, um eris |
III sing. | conprobavus, a, um erit |
I plur. | conprobavi, ae, a erimus |
II plur. | conprobavi, ae, a eritis |
III plur. | conprobavi, ae, a erunt |
PRÉSENT |
I sing. | conprŏber |
II sing. | conprŏbēris, conprŏbēre |
III sing. | conprŏbētur |
I plur. | conprŏbēmur |
II plur. | conprŏbemĭni |
III plur. | conprŏbentur |
IMPARFAIT |
I sing. | conprŏbārer |
II sing. | conprŏbarēris, conprŏbarēre |
III sing. | conprŏbarētur |
I plur. | conprŏbarēmur |
II plur. | conprŏbaremĭni |
III plur. | conprŏbarentur |
PARFAIT |
I sing. | conprobavus, a, um sim |
II sing. | conprobavus, a, um sis |
III sing. | conprobavus, a, um sit |
I plur. | conprobavi, ae, a simus |
II plur. | conprobavi, ae, a sitis |
III plur. | conprobavi, ae, a sint |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | conprobavus, a, um essem |
II sing. | conprobavus, a, um esses |
III sing. | conprobavus, a, um esset |
I plur. | conprobavi, ae, a essemus |
II plur. | conprobavi, ae, a essetis |
III plur. | conprobavi, ae, a essent |
IMPÉRATIF |
PRÉSENT |
II sing. | conprŏbāre |
II plur. | conprŏbamĭni |
FUTUR |
II sing. | conprŏbātor |
III sing. | conprŏbātor |
II plur. | |
III plur. | conprŏbantor |
PARTICIPE |
PARFAIT |
conprobavus, a, um |
INFINITO |
PRÉSENT |
conprŏbāri |
PARFAIT |
Singolare: | conprobavus, a, um esse |
Plurale: | conprobavi, ae, a esse |
FUTUR |
conprobavum esse |
GERUNDIVO |
conprŏbandus, a, um | |