Déclinaison / Conjugueur latin
constăbĭlĭor - Diathèse passive
(constăbĭlĭo, constăbĭlis, constabilivi, constăbĭlīre, constabilitum)
verbe transitif IV conjugaison
Voir la traduction de ce mot
PRÉSENT |
I sing. | constăbĭlĭor |
II sing. | constăbĭlīris, constăbĭlīre |
III sing. | constăbĭlītur |
I plur. | constăbĭlīmur |
II plur. | constăbĭlimĭni |
III plur. | constăbĭliuntur |
IMPARFAIT |
I sing. | constăbĭliēbar |
II sing. | constăbĭliebāris, constăbĭliebāre |
III sing. | constăbĭliebātur |
I plur. | constăbĭliebāmur |
II plur. | constăbĭliebamĭni |
III plur. | constăbĭliebantur |
FUTUR SIMPLE |
I sing. | constăbĭlĭar |
II sing. | constăbĭliēris, constăbĭliēre |
III sing. | constăbĭliētur |
I plur. | constăbĭliēmur |
II plur. | constăbĭliemĭni |
III plur. | constăbĭlientur |
PARFAIT |
I sing. | constabilitus, –a, –um sum |
II sing. | constabilitus, –a, –um es |
III sing. | constabilitus, –a, –um est |
I plur. | constabiliti, –ae, –a sumus |
II plur. | constabiliti, –ae, –a estis |
III plur. | constabiliti, –ae, –a sunt |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | constabilitus, –a, –um eram |
II sing. | constabilitus, –a, –um eras |
III sing. | constabilitus, –a, –um erat |
I plur. | constabiliti, –ae, –a eramus |
II plur. | constabiliti, –ae, –a eratis |
III plur. | constabiliti, –ae, –a erant |
FUTUR ANTÉRIEUR |
I sing. | constabilitus, –a, –um ero |
II sing. | constabilitus, –a, –um eris |
III sing. | constabilitus, –a, –um erit |
I plur. | constabiliti, –ae, –a erimus |
II plur. | constabiliti, –ae, –a eritis |
III plur. | constabiliti, –ae, –a erunt |
PRÉSENT |
I sing. | constăbĭlĭar |
II sing. | constăbĭliāris, constăbĭliāre |
III sing. | constăbĭliātur |
I plur. | constăbĭliāmur |
II plur. | constăbĭliamĭni |
III plur. | constăbĭliantur |
IMPARFAIT |
I sing. | constăbĭlīrer |
II sing. | constăbĭlirēris, constabilivirēre |
III sing. | constăbĭlirētur |
I plur. | constăbĭlirēmur |
II plur. | constăbĭlirēmini |
III plur. | constăbĭlirentur |
PARFAIT |
I sing. | constabilitus, –a, –um sim |
II sing. | constabilitus, –a, –um sis |
III sing. | constabilitus, –a, –um sit |
I plur. | constabiliti, –ae, –a simus |
II plur. | constabiliti, –ae, –a sitis |
III plur. | constabiliti, –ae, –a sint |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | constabilitus, –a, –um essem |
II sing. | constabilitus, –a, –um esses |
III sing. | constabilitus, –a, –um esset |
I plur. | constabiliti, –ae, –a essemus |
II plur. | constabiliti, –ae, –a essetis |
III plur. | constabiliti, –ae, –a essent |
IMPÉRATIF |
PRÉSENT |
II sing. | constăbĭlīre |
II plur. | constăbĭlimĭni |
FUTUR |
II sing. | constăbĭlītor |
III sing. | constăbĭlītor |
II plur. | – |
III plur. | constăbĭliuntor |
PARTICIPE |
PARFAIT |
constabilitus, –a, –um |
INFINITO |
PRÉSENT |
constăbĭlīri |
PARFAIT |
Singolare: | constabilitus, –a, –um esse |
Plurale: | constabiliti, –ae, –a esse |
FUTUR |
constabilitum esse |
GERUNDIVO |
constăbĭliendus, –a, –um |
SUPIN |
constabilitu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CONSTABILIOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|