GRAND DICTIONNAIRE LATIN OLIVETTI

Déclinaison / Conjugueur latin


 Chercher dans les formes fléchies


dēclīnor - Diathèse passive

(dēclīno, dēclīnas, declinavi, dēclīnāre, declinatum)

verbe transitif e intransitif I conjugaison

Voir la traduction de ce mot



FORME PASSIVE:
INDICATIF
PRÉSENT
 I sing. dēclīnor
 II sing. dēclīnāris, dēclīnāre
 III sing. dēclīnātur
 I plur. dēclīnāmur
 II plur. dēclīnamĭni
 III plur. dēclīnantur
IMPARFAIT
 I sing. dēclīnābar
 II sing. dēclīnabāris, dēclīnabāre
 III sing. dēclīnabātur
 I plur. dēclīnabāmur
 II plur. dēclīnabamĭni
 III plur. dēclīnabantur
FUTUR SIMPLE
 I sing. dēclīnābor
 II sing. dēclīnabĕris, dēclīnabĕre
 III sing. dēclīnabĭtur
 I plur. dēclīnabĭmur
 II plur. dēclīnabimĭni
 III plur. dēclīnabuntur
PARFAIT
 I sing. declinatus, –a, –um sum
 II sing. declinatus, –a, –um es
 III sing. declinatus, –a, –um est
 I plur. declinati, –ae, –a sumus
 II plur. declinati, –ae, –a estis
 III plur. declinati, –ae, –a sunt
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. declinatus, –a, –um eram
 II sing. declinatus, –a, –um eras
 III sing. declinatus, –a, –um erat
 I plur. declinati, –ae, –a eramus
 II plur. declinati, –ae, –a eratis
 III plur. declinati, –ae, –a erant
FUTUR ANTÉRIEUR
 I sing. declinatus, –a, –um ero
 II sing. declinatus, –a, –um eris
 III sing. declinatus, –a, –um erit
 I plur. declinati, –ae, –a erimus
 II plur. declinati, –ae, –a eritis
 III plur. declinati, –ae, –a erunt
SUBJONCTIF
PRÉSENT
 I sing. dēclīner
 II sing. dēclīnēris, dēclīnēre
 III sing. dēclīnētur
 I plur. dēclīnēmur
 II plur. dēclīnemĭni
 III plur. dēclīnentur
IMPARFAIT
 I sing. dēclīnārer
 II sing. dēclīnarēris, dēclīnarēre
 III sing. dēclīnarētur
 I plur. dēclīnarēmur
 II plur. dēclīnaremĭni
 III plur. dēclīnarentur
PARFAIT
 I sing. declinatus, –a, –um sim
 II sing. declinatus, –a, –um sis
 III sing. declinatus, –a, –um sit
 I plur. declinati, –ae, –a simus
 II plur. declinati, –ae, –a sitis
 III plur. declinati, –ae, –a sint
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. declinatus, –a, –um essem
 II sing. declinatus, –a, –um esses
 III sing. declinatus, –a, –um esset
 I plur. declinati, –ae, –a essemus
 II plur. declinati, –ae, –a essetis
 III plur. declinati, –ae, –a essent
IMPÉRATIF
PRÉSENT
 II sing. dēclīnāre
 II plur. dēclīnamĭni
FUTUR
 II sing. dēclīnātor
 III sing. dēclīnātor
 II plur. –
 III plur. dēclīnantor
PARTICIPE
PARFAIT
 declinatus, –a, –um
INFINITO
PRÉSENT
 dēclīnāri
PARFAIT
 Singolare: declinatus, –a, –um esse
 Plurale: declinati, –ae, –a esse
FUTUR
 declinatum esse
GERUNDIVO
 dēclīnandus, –a, –um
SUPIN
 declinatu

Voir la forme active de ce verbe


<<  dēclīno dēclīve  >>

Parcourir le dictionnaire

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Parcourir les dictionnaire latin à partir de:



{{ID:DECLINOR100}} ---CACHE---