Déclinaison / Conjugueur latin
PRÉSENT |
I sing. | dēfrĭcor |
II sing. | dēfrĭcāris, dēfrĭcāre |
III sing. | dēfrĭcātur |
I plur. | dēfrĭcāmur |
II plur. | dēfrĭcamĭni |
III plur. | dēfrĭcantur |
IMPARFAIT |
I sing. | dēfrĭcābar |
II sing. | dēfrĭcabāris, dēfrĭcabāre |
III sing. | dēfrĭcabātur |
I plur. | dēfrĭcabāmur |
II plur. | dēfrĭcabamĭni |
III plur. | dēfrĭcabantur |
FUTUR SIMPLE |
I sing. | dēfrĭcābor |
II sing. | dēfrĭcabĕris, dēfrĭcabĕre |
III sing. | dēfrĭcabĭtur |
I plur. | dēfrĭcabĭmur |
II plur. | dēfrĭcabimĭni |
III plur. | dēfrĭcabuntur |
PARFAIT |
I sing. | defricatus o defrictus, a, um sum |
II sing. | defricatus o defrictus, a, um es |
III sing. | defricatus o defrictus, a, um est |
I plur. | defricati o defricti, ae, a sumus |
II plur. | defricati o defricti, ae, a estis |
III plur. | defricati o defricti, ae, a sunt |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | defricatus o defrictus, a, um eram |
II sing. | defricatus o defrictus, a, um eras |
III sing. | defricatus o defrictus, a, um erat |
I plur. | defricati o defricti, ae, a eramus |
II plur. | defricati o defricti, ae, a eratis |
III plur. | defricati o defricti, ae, a erant |
FUTUR ANTÉRIEUR |
I sing. | defricatus o defrictus, a, um ero |
II sing. | defricatus o defrictus, a, um eris |
III sing. | defricatus o defrictus, a, um erit |
I plur. | defricati o defricti, ae, a erimus |
II plur. | defricati o defricti, ae, a eritis |
III plur. | defricati o defricti, ae, a erunt |
PRÉSENT |
I sing. | dēfrĭcer |
II sing. | dēfrĭcēris, dēfrĭcēre |
III sing. | dēfrĭcētur |
I plur. | dēfrĭcēmur |
II plur. | dēfrĭcemĭni |
III plur. | dēfrĭcentur |
IMPARFAIT |
I sing. | dēfrĭcārer |
II sing. | dēfrĭcarēris, dēfrĭcarēre |
III sing. | dēfrĭcarētur |
I plur. | dēfrĭcarēmur |
II plur. | dēfrĭcaremĭni |
III plur. | dēfrĭcarentur |
PARFAIT |
I sing. | defricatus o defrictus, a, um sim |
II sing. | defricatus o defrictus, a, um sis |
III sing. | defricatus o defrictus, a, um sit |
I plur. | defricati o defricti, ae, a simus |
II plur. | defricati o defricti, ae, a sitis |
III plur. | defricati o defricti, ae, a sint |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | defricatus o defrictus, a, um essem |
II sing. | defricatus o defrictus, a, um esses |
III sing. | defricatus o defrictus, a, um esset |
I plur. | defricati o defricti, ae, a essemus |
II plur. | defricati o defricti, ae, a essetis |
III plur. | defricati o defricti, ae, a essent |
IMPÉRATIF |
PRÉSENT |
II sing. | dēfrĭcāre |
II plur. | dēfrĭcamĭni |
FUTUR |
II sing. | dēfrĭcātor |
III sing. | dēfrĭcātor |
II plur. | |
III plur. | dēfrĭcantor |
PARTICIPE |
PARFAIT |
defricatus o defrictus, a, um |
INFINITO |
PRÉSENT |
dēfrĭcāri |
PARFAIT |
Singolare: | defricatus o defrictus, a, um esse |
Plurale: | defricati o defricti, ae, a esse |
FUTUR |
defricatum esse o defrictum esse |
GERUNDIVO |
dēfrĭcandus, a, um |
SUPIN |
defricatu o defrictu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DEFRICOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|