Déclinaison / Conjugueur latin
distermĭnor - Diathèse passive
(distermĭno, distermĭnas, disterminavi, distermĭnāre, disterminatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
PRÉSENT |
I sing. | distermĭnor |
II sing. | distermĭnāris, distermĭnāre |
III sing. | distermĭnātur |
I plur. | distermĭnāmur |
II plur. | distermĭnamĭni |
III plur. | distermĭnantur |
IMPARFAIT |
I sing. | distermĭnābar |
II sing. | distermĭnabāris, distermĭnabāre |
III sing. | distermĭnabātur |
I plur. | distermĭnabāmur |
II plur. | distermĭnabamĭni |
III plur. | distermĭnabantur |
FUTUR SIMPLE |
I sing. | distermĭnābor |
II sing. | distermĭnabĕris, distermĭnabĕre |
III sing. | distermĭnabĭtur |
I plur. | distermĭnabĭmur |
II plur. | distermĭnabimĭni |
III plur. | distermĭnabuntur |
PARFAIT |
I sing. | disterminatus, –a, –um sum |
II sing. | disterminatus, –a, –um es |
III sing. | disterminatus, –a, –um est |
I plur. | disterminati, –ae, –a sumus |
II plur. | disterminati, –ae, –a estis |
III plur. | disterminati, –ae, –a sunt |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | disterminatus, –a, –um eram |
II sing. | disterminatus, –a, –um eras |
III sing. | disterminatus, –a, –um erat |
I plur. | disterminati, –ae, –a eramus |
II plur. | disterminati, –ae, –a eratis |
III plur. | disterminati, –ae, –a erant |
FUTUR ANTÉRIEUR |
I sing. | disterminatus, –a, –um ero |
II sing. | disterminatus, –a, –um eris |
III sing. | disterminatus, –a, –um erit |
I plur. | disterminati, –ae, –a erimus |
II plur. | disterminati, –ae, –a eritis |
III plur. | disterminati, –ae, –a erunt |
PRÉSENT |
I sing. | distermĭner |
II sing. | distermĭnēris, distermĭnēre |
III sing. | distermĭnētur |
I plur. | distermĭnēmur |
II plur. | distermĭnemĭni |
III plur. | distermĭnentur |
IMPARFAIT |
I sing. | distermĭnārer |
II sing. | distermĭnarēris, distermĭnarēre |
III sing. | distermĭnarētur |
I plur. | distermĭnarēmur |
II plur. | distermĭnaremĭni |
III plur. | distermĭnarentur |
PARFAIT |
I sing. | disterminatus, –a, –um sim |
II sing. | disterminatus, –a, –um sis |
III sing. | disterminatus, –a, –um sit |
I plur. | disterminati, –ae, –a simus |
II plur. | disterminati, –ae, –a sitis |
III plur. | disterminati, –ae, –a sint |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | disterminatus, –a, –um essem |
II sing. | disterminatus, –a, –um esses |
III sing. | disterminatus, –a, –um esset |
I plur. | disterminati, –ae, –a essemus |
II plur. | disterminati, –ae, –a essetis |
III plur. | disterminati, –ae, –a essent |
IMPÉRATIF |
PRÉSENT |
II sing. | distermĭnāre |
II plur. | distermĭnamĭni |
FUTUR |
II sing. | distermĭnātor |
III sing. | distermĭnātor |
II plur. | – |
III plur. | distermĭnantor |
PARTICIPE |
PARFAIT |
disterminatus, –a, –um |
INFINITO |
PRÉSENT |
distermĭnāri |
PARFAIT |
Singolare: | disterminatus, –a, –um esse |
Plurale: | disterminati, –ae, –a esse |
FUTUR |
disterminatum esse |
GERUNDIVO |
distermĭnandus, –a, –um |
SUPIN |
disterminatu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DISTERMINOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|