Déclinaison / Conjugueur latin
ēmendīcor - Diathèse passive
(ēmendīco, ēmendīcas, emendicavi, ēmendīcāre, emendicatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
PRÉSENT |
I sing. | ēmendīcor |
II sing. | ēmendīcāris, ēmendīcāre |
III sing. | ēmendīcātur |
I plur. | ēmendīcāmur |
II plur. | ēmendīcamĭni |
III plur. | ēmendīcantur |
IMPARFAIT |
I sing. | ēmendīcābar |
II sing. | ēmendīcabāris, ēmendīcabāre |
III sing. | ēmendīcabātur |
I plur. | ēmendīcabāmur |
II plur. | ēmendīcabamĭni |
III plur. | ēmendīcabantur |
FUTUR SIMPLE |
I sing. | ēmendīcābor |
II sing. | ēmendīcabĕris, ēmendīcabĕre |
III sing. | ēmendīcabĭtur |
I plur. | ēmendīcabĭmur |
II plur. | ēmendīcabimĭni |
III plur. | ēmendīcabuntur |
PARFAIT |
I sing. | emendicatus, –a, –um sum |
II sing. | emendicatus, –a, –um es |
III sing. | emendicatus, –a, –um est |
I plur. | emendicati, –ae, –a sumus |
II plur. | emendicati, –ae, –a estis |
III plur. | emendicati, –ae, –a sunt |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | emendicatus, –a, –um eram |
II sing. | emendicatus, –a, –um eras |
III sing. | emendicatus, –a, –um erat |
I plur. | emendicati, –ae, –a eramus |
II plur. | emendicati, –ae, –a eratis |
III plur. | emendicati, –ae, –a erant |
FUTUR ANTÉRIEUR |
I sing. | emendicatus, –a, –um ero |
II sing. | emendicatus, –a, –um eris |
III sing. | emendicatus, –a, –um erit |
I plur. | emendicati, –ae, –a erimus |
II plur. | emendicati, –ae, –a eritis |
III plur. | emendicati, –ae, –a erunt |
PRÉSENT |
I sing. | ēmendīcer |
II sing. | ēmendīcēris, ēmendīcēre |
III sing. | ēmendīcētur |
I plur. | ēmendīcēmur |
II plur. | ēmendīcemĭni |
III plur. | ēmendīcentur |
IMPARFAIT |
I sing. | ēmendīcārer |
II sing. | ēmendīcarēris, ēmendīcarēre |
III sing. | ēmendīcarētur |
I plur. | ēmendīcarēmur |
II plur. | ēmendīcaremĭni |
III plur. | ēmendīcarentur |
PARFAIT |
I sing. | emendicatus, –a, –um sim |
II sing. | emendicatus, –a, –um sis |
III sing. | emendicatus, –a, –um sit |
I plur. | emendicati, –ae, –a simus |
II plur. | emendicati, –ae, –a sitis |
III plur. | emendicati, –ae, –a sint |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | emendicatus, –a, –um essem |
II sing. | emendicatus, –a, –um esses |
III sing. | emendicatus, –a, –um esset |
I plur. | emendicati, –ae, –a essemus |
II plur. | emendicati, –ae, –a essetis |
III plur. | emendicati, –ae, –a essent |
IMPÉRATIF |
PRÉSENT |
II sing. | ēmendīcāre |
II plur. | ēmendīcamĭni |
FUTUR |
II sing. | ēmendīcātor |
III sing. | ēmendīcātor |
II plur. | – |
III plur. | ēmendīcantor |
PARTICIPE |
PARFAIT |
emendicatus, –a, –um |
INFINITO |
PRÉSENT |
ēmendīcāri |
PARFAIT |
Singolare: | emendicatus, –a, –um esse |
Plurale: | emendicati, –ae, –a esse |
FUTUR |
emendicatum esse |
GERUNDIVO |
ēmendīcandus, –a, –um |
SUPIN |
emendicatu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:EMENDICOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|