GRAND DICTIONNAIRE LATIN OLIVETTI

Déclinaison / Conjugueur latin


 Chercher dans les formes fléchies


ēmūnĭo - Diathèse active

(ēmūnĭo, ēmūnis, emunii, ēmūnīre, emunitum)

verbe transitif IV conjugaison

Voir la traduction de ce mot



FORME ACTIVE:
INDICATIF
PRÉSENT
 I sing. ēmūnĭo
 II sing. ēmūnis
 III sing. ēmūnit
 I plur. ēmūnīmus
 II plur. ēmūnītis
 III plur. ēmūnĭunt
IMPARFAIT
 I sing. ēmūniēbam
 II sing. ēmūniēbas
 III sing. ēmūniēbat
 I plur. ēmūniebāmus
 II plur. ēmūniebātis
 III plur. ēmūniēbant
FUTUR SIMPLE
 I sing. ēmūnĭam
 II sing. ēmūnĭes
 III sing. ēmūnĭet
 I plur. ēmūniēmus
 II plur. ēmūniētis
 III plur. ēmūnĭent
PARFAIT
 I sing. emunii o emunivi
 II sing. emuniisti o emunivisti
 III sing. emuniit o emunivit
 I plur. emuniĭmus o emunivĭmus
 II plur. emuniistis o emunivistis
 III plur. emuniērunt o emunivērunt, ēre
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. emuniĕram o emunivĕram
 II sing. emuniĕras o emunivĕras
 III sing. emuniĕrat o emunivĕrat
 I plur. emunierāmus o emuniverāmus
 II plur. emunierātis o emuniverātis
 III plur. emuniĕrant o emunivĕrant
FUTUR ANTÉRIEUR
 I sing. emuniĕro o emunivĕro
 II sing. emuniĕris o emunivĕris
 III sing. emuniĕrit o emunivĕrit
 I plur. emunierĭmus o emuniverĭmus
 II plur. emunierĭtis o emuniverĭtis
 III plur. emuniĕrint o emunivĕrint
SUBJONCTIF
PRÉSENT
 I sing. ēmūnĭam
 II sing. ēmūnĭas
 III sing. ēmūnĭat
 I plur. ēmūniāmus
 II plur. ēmūniātis
 III plur. ēmūnĭant
IMPARFAIT
 I sing. ēmūnīrem
 II sing. ēmūnīres
 III sing. ēmūnīret
 I plur. ēmūnirēmus
 II plur. ēmūnirētis
 III plur. ēmūnīrent
PARFAIT
 I sing. emuniĕrim o emunivĕrim
 II sing. emuniĕris o emunivĕris
 III sing. emuniĕrit o emunivĕrit
 I plur. emunierĭmus o emuniverĭmus
 II plur. emunierĭtis o emuniverĭtis
 III plur. emuniĕrint o emunivĕrint
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. emuniissem o emunivissem
 II sing. emuniisses o emunivisses
 III sing. emuniisset o emunivisset
 I plur. emuniissēmus o emunivissēmus
 II plur. emuniissētis o emunivissētis
 III plur. emuniissent o emunivissent
IMPÉRATIF
PRÉSENT
 II sing. ēmūni
 II plur. ēmūnīte
FUTUR
 II sing. ēmūnīto
 III sing. ēmūnīto
 II plur. ēmūnitōte
 III plur. ēmūniunto
PARTICIPE
PRÉSENT
 ēmūniens, –ientis
FUTUR
 emunitūrūs, –a, –ūm
INFINITIF
PRÉSENT
 ēmūnīre
PARFAIT
 emuniisse o emunivisse
FUTUR
 Singolare: emunitūrūm, –am, –ūm esse
 Plurale: emunitūros, –as, –a esse
GERUNDIF
 Génitif: ēmūniendi
 Datif: ēmūniendo
 Accusatif: ad ēmūniendum
 Ablatif: ēmūniendo
SUPIN
 emunitum

Voir la forme passive de ce verbe

<<  ēmūniens ēmūnĭor  >>

Parcourir le dictionnaire

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Parcourir les dictionnaire latin à partir de:



{{ID:EMUNIO100}} ---CACHE---