Déclinaison / Conjugueur latin
excōgĭtor - Diathèse passive
(excōgĭto, excōgĭtas, excogitavi, excōgĭtāre, excogitatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
PRÉSENT |
I sing. | excōgĭtor |
II sing. | excōgĭtāris, excōgĭtāre |
III sing. | excōgĭtātur |
I plur. | excōgĭtāmur |
II plur. | excōgĭtamĭni |
III plur. | excōgĭtantur |
IMPARFAIT |
I sing. | excōgĭtābar |
II sing. | excōgĭtabāris, excōgĭtabāre |
III sing. | excōgĭtabātur |
I plur. | excōgĭtabāmur |
II plur. | excōgĭtabamĭni |
III plur. | excōgĭtabantur |
FUTUR SIMPLE |
I sing. | excōgĭtābor |
II sing. | excōgĭtabĕris, excōgĭtabĕre |
III sing. | excōgĭtabĭtur |
I plur. | excōgĭtabĭmur |
II plur. | excōgĭtabimĭni |
III plur. | excōgĭtabuntur |
PARFAIT |
I sing. | excogitatus, a, um sum |
II sing. | excogitatus, a, um es |
III sing. | excogitatus, a, um est |
I plur. | excogitati, ae, a sumus |
II plur. | excogitati, ae, a estis |
III plur. | excogitati, ae, a sunt |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | excogitatus, a, um eram |
II sing. | excogitatus, a, um eras |
III sing. | excogitatus, a, um erat |
I plur. | excogitati, ae, a eramus |
II plur. | excogitati, ae, a eratis |
III plur. | excogitati, ae, a erant |
FUTUR ANTÉRIEUR |
I sing. | excogitatus, a, um ero |
II sing. | excogitatus, a, um eris |
III sing. | excogitatus, a, um erit |
I plur. | excogitati, ae, a erimus |
II plur. | excogitati, ae, a eritis |
III plur. | excogitati, ae, a erunt |
PRÉSENT |
I sing. | excōgĭter |
II sing. | excōgĭtēris, excōgĭtēre |
III sing. | excōgĭtētur |
I plur. | excōgĭtēmur |
II plur. | excōgĭtemĭni |
III plur. | excōgĭtentur |
IMPARFAIT |
I sing. | excōgĭtārer |
II sing. | excōgĭtarēris, excōgĭtarēre |
III sing. | excōgĭtarētur |
I plur. | excōgĭtarēmur |
II plur. | excōgĭtaremĭni |
III plur. | excōgĭtarentur |
PARFAIT |
I sing. | excogitatus, a, um sim |
II sing. | excogitatus, a, um sis |
III sing. | excogitatus, a, um sit |
I plur. | excogitati, ae, a simus |
II plur. | excogitati, ae, a sitis |
III plur. | excogitati, ae, a sint |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | excogitatus, a, um essem |
II sing. | excogitatus, a, um esses |
III sing. | excogitatus, a, um esset |
I plur. | excogitati, ae, a essemus |
II plur. | excogitati, ae, a essetis |
III plur. | excogitati, ae, a essent |
IMPÉRATIF |
PRÉSENT |
II sing. | excōgĭtāre |
II plur. | excōgĭtamĭni |
FUTUR |
II sing. | excōgĭtātor |
III sing. | excōgĭtātor |
II plur. | |
III plur. | excōgĭtantor |
PARTICIPE |
PARFAIT |
excogitatus, a, um |
INFINITO |
PRÉSENT |
excōgĭtāri |
PARFAIT |
Singolare: | excogitatus, a, um esse |
Plurale: | excogitati, ae, a esse |
FUTUR |
excogitatum esse |
GERUNDIVO |
excōgĭtandus, a, um | |