GRAND DICTIONNAIRE LATIN OLIVETTI

Déclinaison / Conjugueur latin


 Chercher dans les formes fléchies


expugnor - Diathèse passive

(expugno, expugnas, expugnavi, expugnāre, expugnatum)

verbe transitif I conjugaison

Voir la traduction de ce mot



FORME PASSIVE:
INDICATIF
PRÉSENT
 I sing. expugnor
 II sing. expugnāris, expugnāre
 III sing. expugnātur
 I plur. expugnāmur
 II plur. expugnamĭni
 III plur. expugnantur
IMPARFAIT
 I sing. expugnābar
 II sing. expugnabāris, expugnabāre
 III sing. expugnabātur
 I plur. expugnabāmur
 II plur. expugnabamĭni
 III plur. expugnabantur
FUTUR SIMPLE
 I sing. expugnābor
 II sing. expugnabĕris, expugnabĕre
 III sing. expugnabĭtur
 I plur. expugnabĭmur
 II plur. expugnabimĭni
 III plur. expugnabuntur
PARFAIT
 I sing. expugnatus, –a, –um sum
 II sing. expugnatus, –a, –um es
 III sing. expugnatus, –a, –um est
 I plur. expugnati, –ae, –a sumus
 II plur. expugnati, –ae, –a estis
 III plur. expugnati, –ae, –a sunt
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. expugnatus, –a, –um eram
 II sing. expugnatus, –a, –um eras
 III sing. expugnatus, –a, –um erat
 I plur. expugnati, –ae, –a eramus
 II plur. expugnati, –ae, –a eratis
 III plur. expugnati, –ae, –a erant
FUTUR ANTÉRIEUR
 I sing. expugnatus, –a, –um ero
 II sing. expugnatus, –a, –um eris
 III sing. expugnatus, –a, –um erit
 I plur. expugnati, –ae, –a erimus
 II plur. expugnati, –ae, –a eritis
 III plur. expugnati, –ae, –a erunt
SUBJONCTIF
PRÉSENT
 I sing. expugner
 II sing. expugnēris, expugnēre
 III sing. expugnētur
 I plur. expugnēmur
 II plur. expugnemĭni
 III plur. expugnentur
IMPARFAIT
 I sing. expugnārer
 II sing. expugnarēris, expugnarēre
 III sing. expugnarētur
 I plur. expugnarēmur
 II plur. expugnaremĭni
 III plur. expugnarentur
PARFAIT
 I sing. expugnatus, –a, –um sim
 II sing. expugnatus, –a, –um sis
 III sing. expugnatus, –a, –um sit
 I plur. expugnati, –ae, –a simus
 II plur. expugnati, –ae, –a sitis
 III plur. expugnati, –ae, –a sint
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. expugnatus, –a, –um essem
 II sing. expugnatus, –a, –um esses
 III sing. expugnatus, –a, –um esset
 I plur. expugnati, –ae, –a essemus
 II plur. expugnati, –ae, –a essetis
 III plur. expugnati, –ae, –a essent
IMPÉRATIF
PRÉSENT
 II sing. expugnāre
 II plur. expugnamĭni
FUTUR
 II sing. expugnātor
 III sing. expugnātor
 II plur. –
 III plur. expugnantor
PARTICIPE
PARFAIT
 expugnatus, –a, –um
INFINITO
PRÉSENT
 expugnāri
PARFAIT
 Singolare: expugnatus, –a, –um esse
 Plurale: expugnati, –ae, –a esse
FUTUR
 expugnatum esse
GERUNDIVO
 expugnandus, –a, –um
SUPIN
 expugnatu

Voir la forme active de ce verbe


<<  expugno expŭĭtĭo  >>

Parcourir le dictionnaire

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Parcourir les dictionnaire latin à partir de:



{{ID:EXPUGNOR100}} ---CACHE---