Déclinaison / Conjugueur latin
  
| PRÉSENT |  
|  I sing. |  exserto |  
|  II sing. |  exsertas |  
|  III sing. |  exsertat |  
|  I plur. |  exsertāmus |  
|  II plur. |  exsertātis |  
|  III plur. |  exsertant |  
| IMPARFAIT | 
 |  I sing. |  exsertābam |  
|  II sing. |  exsertābas |  
|  III sing. |  exsertābat |  
|  I plur. |  exsertabāmus |  
|  II plur. |  exsertabātis |  
|  III plur. |  exsertābant |  
| FUTUR SIMPLE |  
|  I sing. |  exsertābo |  
|  II sing. |  exsertābis |  
|  III sing. |  exsertābit |  
|  I plur. |  exsertabĭmus |  
|  II plur. |  exsertabĭtis |  
|  III plur. |  exsertābunt |  
 
 
| PARFAIT |  
|  I sing. |  exsertavi |  
|  II sing. |  exsertavisti |  
|  III sing. |  exsertavit |  
|  I plur. |  exsertavĭmus |  
|  II plur. |  exsertavistis |  
|  III plur. |  exsertavērunt, exsertavēre |  
| PLUS-QUE-PARFAIT |  
|  I sing. |  exsertavĕram |  
|  II sing. |  exsertavĕras |  
|  III sing. |  exsertavĕrat |  
|  I plur. |  exsertaverāmus |  
|  II plur. |  exsertaverātis |  
|  III plur. |  exsertavĕrant |  
| FUTUR ANTÉRIEUR |  
|  I sing. |  exsertavĕro |  
|  II sing. |  exsertavĕris |  
|  III sing. |  exsertavĕrit |  
|  I plur. |  exsertaverĭmus |  
|  II plur. |  exsertaverĭtis |  
|  III plur. |  exsertavĕrint |  
 
  
| PRÉSENT |  
|  I sing. |  exsertem |  
|  II sing. |  exsertes |  
|  III sing. |  exsertet |  
|  I plur. |  exsertēmus |  
|  II plur. |  exsertētis |  
|  III plur. |  exsertent |  
| IMPARFAIT |  
|  I sing. |  exsertārem |  
|  II sing. |  exsertāres |  
|  III sing. |  exsertāret |  
|  I plur. |  exsertarēmus |  
|  II plur. |  exsertarētis |  
|  III plur. |  exsertārent |  
 
 
| PARFAIT |  
|  I sing. |  exsertavĕrim |  
|  II sing. |  exsertavĕris |  
|  III sing. |  exsertavĕrit |  
|  I plur. |  exsertaverĭmus |  
|  II plur. |  exsertaverĭtis |  
|  III plur. |  exsertavĕrint |  
| PLUS-QUE-PARFAIT |  
|  I sing. |  exsertavissem |  
|  II sing. |  exsertavisses |  
|  III sing. |  exsertavisset |  
|  I plur. |  exsertavissēmus |  
|  II plur. |  exsertavissētis |  
|  III plur. |  exsertavissent |  
 
  
| IMPÉRATIF |  
| PRÉSENT |  
|  II sing. |  exserta |  
|  II plur. |  exsertāte |  
| FUTUR |  
|  II sing. |  exsertāto |  
|  III sing. |  exsertāto |  
|  II plur. |  exsertatōte |  
|  III plur. |  exsertanto |  
  |  
| PARTICIPE |  
| PRÉSENT |  
|  exsertans, antis |  
| FUTUR |  
|  exsertatūrūs, a, ūm |  
 
 
| INFINITIF |  
| PRÉSENT |  
|  exsertāre |  
| PARFAIT |  
|  exsertavisse |  
| FUTUR |  
|  Singolare: |  exsertatūrūm, am, ūm esse |  
|  Plurale: |  exsertatūros, as, a esse |  
| GERUNDIF |  
|  Génitif: |  exsertandi |  
|  Datif: |  exsertando |  
|  Accusatif: |  ad exsertandum |  
|  Ablatif: |  exsertando |  
| SUPIN |  
|  exsertatum |  
 
  
 
Voir la forme passive de ce verbe
 
 
 
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
  
  
 
{{ID:EXSERTO100}}
---CACHE---
  | 
  
 
   
  
   Visitez nos sites: 
   En français 
    
   In english 
    
   In Deutsch 
    
   En español 
    
   Em portugues 
    
   По русски 
    
   Στα ελληνικά 
    |  
  
   Ën piemontèis 
    
    
 |