Déclinaison / Conjugueur latin
exulcĕror - Diathèse passive
(exulcĕro, exulcĕras, exulceravi, exulcĕrāre, exulceratum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
PRÉSENT |
I sing. | exulcĕror |
II sing. | exulcĕrāris, exulcĕrāre |
III sing. | exulcĕrātur |
I plur. | exulcĕrāmur |
II plur. | exulcĕramĭni |
III plur. | exulcĕrantur |
IMPARFAIT |
I sing. | exulcĕrābar |
II sing. | exulcĕrabāris, exulcĕrabāre |
III sing. | exulcĕrabātur |
I plur. | exulcĕrabāmur |
II plur. | exulcĕrabamĭni |
III plur. | exulcĕrabantur |
FUTUR SIMPLE |
I sing. | exulcĕrābor |
II sing. | exulcĕrabĕris, exulcĕrabĕre |
III sing. | exulcĕrabĭtur |
I plur. | exulcĕrabĭmur |
II plur. | exulcĕrabimĭni |
III plur. | exulcĕrabuntur |
PARFAIT |
I sing. | exulceratus, a, um sum |
II sing. | exulceratus, a, um es |
III sing. | exulceratus, a, um est |
I plur. | exulcerati, ae, a sumus |
II plur. | exulcerati, ae, a estis |
III plur. | exulcerati, ae, a sunt |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | exulceratus, a, um eram |
II sing. | exulceratus, a, um eras |
III sing. | exulceratus, a, um erat |
I plur. | exulcerati, ae, a eramus |
II plur. | exulcerati, ae, a eratis |
III plur. | exulcerati, ae, a erant |
FUTUR ANTÉRIEUR |
I sing. | exulceratus, a, um ero |
II sing. | exulceratus, a, um eris |
III sing. | exulceratus, a, um erit |
I plur. | exulcerati, ae, a erimus |
II plur. | exulcerati, ae, a eritis |
III plur. | exulcerati, ae, a erunt |
PRÉSENT |
I sing. | exulcĕrer |
II sing. | exulcĕrēris, exulcĕrēre |
III sing. | exulcĕrētur |
I plur. | exulcĕrēmur |
II plur. | exulcĕremĭni |
III plur. | exulcĕrentur |
IMPARFAIT |
I sing. | exulcĕrārer |
II sing. | exulcĕrarēris, exulcĕrarēre |
III sing. | exulcĕrarētur |
I plur. | exulcĕrarēmur |
II plur. | exulcĕraremĭni |
III plur. | exulcĕrarentur |
PARFAIT |
I sing. | exulceratus, a, um sim |
II sing. | exulceratus, a, um sis |
III sing. | exulceratus, a, um sit |
I plur. | exulcerati, ae, a simus |
II plur. | exulcerati, ae, a sitis |
III plur. | exulcerati, ae, a sint |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | exulceratus, a, um essem |
II sing. | exulceratus, a, um esses |
III sing. | exulceratus, a, um esset |
I plur. | exulcerati, ae, a essemus |
II plur. | exulcerati, ae, a essetis |
III plur. | exulcerati, ae, a essent |
IMPÉRATIF |
PRÉSENT |
II sing. | exulcĕrāre |
II plur. | exulcĕramĭni |
FUTUR |
II sing. | exulcĕrātor |
III sing. | exulcĕrātor |
II plur. | |
III plur. | exulcĕrantor |
PARTICIPE |
PARFAIT |
exulceratus, a, um |
INFINITO |
PRÉSENT |
exulcĕrāri |
PARFAIT |
Singolare: | exulceratus, a, um esse |
Plurale: | exulcerati, ae, a esse |
FUTUR |
exulceratum esse |
GERUNDIVO |
exulcĕrandus, a, um | |