Déclinaison / Conjugueur latin
imporcĭor - Diathèse passive
(imporcĭo, imporcis, imporcii, imporcīre, imporcitum)
verbe transitif IV conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | imporcĭor |
| II sing. | imporcīris, imporcīre |
| III sing. | imporcītur |
| I plur. | imporcīmur |
| II plur. | imporcimĭni |
| III plur. | imporciuntur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | imporciēbar |
| II sing. | imporciebāris, imporciebāre |
| III sing. | imporciebātur |
| I plur. | imporciebāmur |
| II plur. | imporciebamĭni |
| III plur. | imporciebantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | imporcĭar |
| II sing. | imporciēris, imporciēre |
| III sing. | imporciētur |
| I plur. | imporciēmur |
| II plur. | imporciemĭni |
| III plur. | imporcientur |
| PARFAIT |
| I sing. | imporcitus, –a, –um sum |
| II sing. | imporcitus, –a, –um es |
| III sing. | imporcitus, –a, –um est |
| I plur. | imporciti, –ae, –a sumus |
| II plur. | imporciti, –ae, –a estis |
| III plur. | imporciti, –ae, –a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | imporcitus, –a, –um eram |
| II sing. | imporcitus, –a, –um eras |
| III sing. | imporcitus, –a, –um erat |
| I plur. | imporciti, –ae, –a eramus |
| II plur. | imporciti, –ae, –a eratis |
| III plur. | imporciti, –ae, –a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | imporcitus, –a, –um ero |
| II sing. | imporcitus, –a, –um eris |
| III sing. | imporcitus, –a, –um erit |
| I plur. | imporciti, –ae, –a erimus |
| II plur. | imporciti, –ae, –a eritis |
| III plur. | imporciti, –ae, –a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | imporcĭar |
| II sing. | imporciāris, imporciāre |
| III sing. | imporciātur |
| I plur. | imporciāmur |
| II plur. | imporciamĭni |
| III plur. | imporciantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | imporcīrer |
| II sing. | imporcirēris, imporciirēre |
| III sing. | imporcirētur |
| I plur. | imporcirēmur |
| II plur. | imporcirēmini |
| III plur. | imporcirentur |
| PARFAIT |
| I sing. | imporcitus, –a, –um sim |
| II sing. | imporcitus, –a, –um sis |
| III sing. | imporcitus, –a, –um sit |
| I plur. | imporciti, –ae, –a simus |
| II plur. | imporciti, –ae, –a sitis |
| III plur. | imporciti, –ae, –a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | imporcitus, –a, –um essem |
| II sing. | imporcitus, –a, –um esses |
| III sing. | imporcitus, –a, –um esset |
| I plur. | imporciti, –ae, –a essemus |
| II plur. | imporciti, –ae, –a essetis |
| III plur. | imporciti, –ae, –a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | imporcīre |
| II plur. | imporcimĭni |
| FUTUR |
| II sing. | imporcītor |
| III sing. | imporcītor |
| II plur. | – |
| III plur. | imporciuntor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| imporcitus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| imporcīri |
| PARFAIT |
| Singolare: | imporcitus, –a, –um esse |
| Plurale: | imporciti, –ae, –a esse |
| FUTUR |
| imporcitum esse |
| GERUNDIVO |
| imporciendus, –a, –um |
| SUPIN |
| imporcitu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:IMPORCIOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
