Déclinaison / Conjugueur latin
SINGULIER |
Nom. | impropugnatus |
Gen. | impropugnati |
Dat. | impropugnato |
Acc. | impropugnatum |
Abl. | impropugnato |
Voc. | impropugnate |
PLURIEL |
Nom. | impropugnati |
Gen. | impropugnatōrum |
Dat. | impropugnatis |
Acc. | impropugnatos |
Abl. | impropugnatis |
Voc. | impropugnati |
SINGULIER |
Nom. | impropugnată |
Gen. | impropugnatae |
Dat. | impropugnatae |
Acc. | impropugnatam |
Abl. | impropugnatā |
Voc. | impropugnată |
PLURIEL |
Nom. | impropugnatae |
Gen. | impropugnatārum |
Dat. | impropugnatis |
Acc. | impropugnatas |
Abl. | impropugnatis |
Voc. | impropugnatae |
SINGULIER |
Nom. | impropugnatum |
Gen. | impropugnati |
Dat. | impropugnato |
Acc. | impropugnatum |
Abl. | impropugnato |
Voc. | impropugnatum |
PLURIEL |
Nom. | impropugnata |
Gen. | impropugnatōrum |
Dat. | impropugnatis |
Acc. | impropugnata |
Abl. | impropugnatis | |