Déclinaison / Conjugueur latin
impugnor - Diathèse passive
(impugno, impugnas, impugnavi, impugnāre, impugnatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | impugnor |
| II sing. | impugnāris, impugnāre |
| III sing. | impugnātur |
| I plur. | impugnāmur |
| II plur. | impugnamĭni |
| III plur. | impugnantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | impugnābar |
| II sing. | impugnabāris, impugnabāre |
| III sing. | impugnabātur |
| I plur. | impugnabāmur |
| II plur. | impugnabamĭni |
| III plur. | impugnabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | impugnābor |
| II sing. | impugnabĕris, impugnabĕre |
| III sing. | impugnabĭtur |
| I plur. | impugnabĭmur |
| II plur. | impugnabimĭni |
| III plur. | impugnabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | impugnatus, –a, –um sum |
| II sing. | impugnatus, –a, –um es |
| III sing. | impugnatus, –a, –um est |
| I plur. | impugnati, –ae, –a sumus |
| II plur. | impugnati, –ae, –a estis |
| III plur. | impugnati, –ae, –a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | impugnatus, –a, –um eram |
| II sing. | impugnatus, –a, –um eras |
| III sing. | impugnatus, –a, –um erat |
| I plur. | impugnati, –ae, –a eramus |
| II plur. | impugnati, –ae, –a eratis |
| III plur. | impugnati, –ae, –a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | impugnatus, –a, –um ero |
| II sing. | impugnatus, –a, –um eris |
| III sing. | impugnatus, –a, –um erit |
| I plur. | impugnati, –ae, –a erimus |
| II plur. | impugnati, –ae, –a eritis |
| III plur. | impugnati, –ae, –a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | impugner |
| II sing. | impugnēris, impugnēre |
| III sing. | impugnētur |
| I plur. | impugnēmur |
| II plur. | impugnemĭni |
| III plur. | impugnentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | impugnārer |
| II sing. | impugnarēris, impugnarēre |
| III sing. | impugnarētur |
| I plur. | impugnarēmur |
| II plur. | impugnaremĭni |
| III plur. | impugnarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | impugnatus, –a, –um sim |
| II sing. | impugnatus, –a, –um sis |
| III sing. | impugnatus, –a, –um sit |
| I plur. | impugnati, –ae, –a simus |
| II plur. | impugnati, –ae, –a sitis |
| III plur. | impugnati, –ae, –a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | impugnatus, –a, –um essem |
| II sing. | impugnatus, –a, –um esses |
| III sing. | impugnatus, –a, –um esset |
| I plur. | impugnati, –ae, –a essemus |
| II plur. | impugnati, –ae, –a essetis |
| III plur. | impugnati, –ae, –a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | impugnāre |
| II plur. | impugnamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | impugnātor |
| III sing. | impugnātor |
| II plur. | – |
| III plur. | impugnantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| impugnatus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| impugnāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | impugnatus, –a, –um esse |
| Plurale: | impugnati, –ae, –a esse |
| FUTUR |
| impugnatum esse |
| GERUNDIVO |
| impugnandus, –a, –um |
| SUPIN |
| impugnatu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:IMPUGNOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
