Déclinaison / Conjugueur latin
| PRÉSENT |
| I sing. | impŭtor |
| II sing. | impŭtāris, impŭtāre |
| III sing. | impŭtātur |
| I plur. | impŭtāmur |
| II plur. | impŭtamĭni |
| III plur. | impŭtantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | impŭtābar |
| II sing. | impŭtabāris, impŭtabāre |
| III sing. | impŭtabātur |
| I plur. | impŭtabāmur |
| II plur. | impŭtabamĭni |
| III plur. | impŭtabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | impŭtābor |
| II sing. | impŭtabĕris, impŭtabĕre |
| III sing. | impŭtabĭtur |
| I plur. | impŭtabĭmur |
| II plur. | impŭtabimĭni |
| III plur. | impŭtabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | imputatus, –a, –um sum |
| II sing. | imputatus, –a, –um es |
| III sing. | imputatus, –a, –um est |
| I plur. | imputati, –ae, –a sumus |
| II plur. | imputati, –ae, –a estis |
| III plur. | imputati, –ae, –a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | imputatus, –a, –um eram |
| II sing. | imputatus, –a, –um eras |
| III sing. | imputatus, –a, –um erat |
| I plur. | imputati, –ae, –a eramus |
| II plur. | imputati, –ae, –a eratis |
| III plur. | imputati, –ae, –a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | imputatus, –a, –um ero |
| II sing. | imputatus, –a, –um eris |
| III sing. | imputatus, –a, –um erit |
| I plur. | imputati, –ae, –a erimus |
| II plur. | imputati, –ae, –a eritis |
| III plur. | imputati, –ae, –a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | impŭter |
| II sing. | impŭtēris, impŭtēre |
| III sing. | impŭtētur |
| I plur. | impŭtēmur |
| II plur. | impŭtemĭni |
| III plur. | impŭtentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | impŭtārer |
| II sing. | impŭtarēris, impŭtarēre |
| III sing. | impŭtarētur |
| I plur. | impŭtarēmur |
| II plur. | impŭtaremĭni |
| III plur. | impŭtarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | imputatus, –a, –um sim |
| II sing. | imputatus, –a, –um sis |
| III sing. | imputatus, –a, –um sit |
| I plur. | imputati, –ae, –a simus |
| II plur. | imputati, –ae, –a sitis |
| III plur. | imputati, –ae, –a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | imputatus, –a, –um essem |
| II sing. | imputatus, –a, –um esses |
| III sing. | imputatus, –a, –um esset |
| I plur. | imputati, –ae, –a essemus |
| II plur. | imputati, –ae, –a essetis |
| III plur. | imputati, –ae, –a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | impŭtāre |
| II plur. | impŭtamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | impŭtātor |
| III sing. | impŭtātor |
| II plur. | – |
| III plur. | impŭtantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| imputatus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| impŭtāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | imputatus, –a, –um esse |
| Plurale: | imputati, –ae, –a esse |
| FUTUR |
| imputatum esse |
| GERUNDIVO |
| impŭtandus, –a, –um |
| SUPIN |
| imputatu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:IMPUTOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
