Déclinaison / Conjugueur latin
inconcĭlĭor - Diathèse passive
(inconcĭlĭo, inconcĭlĭas, inconciliavi, inconcĭlĭāre, inconciliatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
PRÉSENT |
I sing. | inconcĭlĭor |
II sing. | inconcĭlĭāris, inconcĭlĭāre |
III sing. | inconcĭlĭātur |
I plur. | inconcĭlĭāmur |
II plur. | inconcĭlĭamĭni |
III plur. | inconcĭlĭantur |
IMPARFAIT |
I sing. | inconcĭlĭābar |
II sing. | inconcĭlĭabāris, inconcĭlĭabāre |
III sing. | inconcĭlĭabātur |
I plur. | inconcĭlĭabāmur |
II plur. | inconcĭlĭabamĭni |
III plur. | inconcĭlĭabantur |
FUTUR SIMPLE |
I sing. | inconcĭlĭābor |
II sing. | inconcĭlĭabĕris, inconcĭlĭabĕre |
III sing. | inconcĭlĭabĭtur |
I plur. | inconcĭlĭabĭmur |
II plur. | inconcĭlĭabimĭni |
III plur. | inconcĭlĭabuntur |
PARFAIT |
I sing. | inconciliatus, a, um sum |
II sing. | inconciliatus, a, um es |
III sing. | inconciliatus, a, um est |
I plur. | inconciliati, ae, a sumus |
II plur. | inconciliati, ae, a estis |
III plur. | inconciliati, ae, a sunt |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | inconciliatus, a, um eram |
II sing. | inconciliatus, a, um eras |
III sing. | inconciliatus, a, um erat |
I plur. | inconciliati, ae, a eramus |
II plur. | inconciliati, ae, a eratis |
III plur. | inconciliati, ae, a erant |
FUTUR ANTÉRIEUR |
I sing. | inconciliatus, a, um ero |
II sing. | inconciliatus, a, um eris |
III sing. | inconciliatus, a, um erit |
I plur. | inconciliati, ae, a erimus |
II plur. | inconciliati, ae, a eritis |
III plur. | inconciliati, ae, a erunt |
PRÉSENT |
I sing. | inconcĭlĭer |
II sing. | inconcĭlĭēris, inconcĭlĭēre |
III sing. | inconcĭlĭētur |
I plur. | inconcĭlĭēmur |
II plur. | inconcĭlĭemĭni |
III plur. | inconcĭlĭentur |
IMPARFAIT |
I sing. | inconcĭlĭārer |
II sing. | inconcĭlĭarēris, inconcĭlĭarēre |
III sing. | inconcĭlĭarētur |
I plur. | inconcĭlĭarēmur |
II plur. | inconcĭlĭaremĭni |
III plur. | inconcĭlĭarentur |
PARFAIT |
I sing. | inconciliatus, a, um sim |
II sing. | inconciliatus, a, um sis |
III sing. | inconciliatus, a, um sit |
I plur. | inconciliati, ae, a simus |
II plur. | inconciliati, ae, a sitis |
III plur. | inconciliati, ae, a sint |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | inconciliatus, a, um essem |
II sing. | inconciliatus, a, um esses |
III sing. | inconciliatus, a, um esset |
I plur. | inconciliati, ae, a essemus |
II plur. | inconciliati, ae, a essetis |
III plur. | inconciliati, ae, a essent |
IMPÉRATIF |
PRÉSENT |
II sing. | inconcĭlĭāre |
II plur. | inconcĭlĭamĭni |
FUTUR |
II sing. | inconcĭlĭātor |
III sing. | inconcĭlĭātor |
II plur. | |
III plur. | inconcĭlĭantor |
PARTICIPE |
PARFAIT |
inconciliatus, a, um |
INFINITO |
PRÉSENT |
inconcĭlĭāri |
PARFAIT |
Singolare: | inconciliatus, a, um esse |
Plurale: | inconciliati, ae, a esse |
FUTUR |
inconciliatum esse |
GERUNDIVO |
inconcĭlĭandus, a, um | |