Déclinaison / Conjugueur latin
indignor - Diathèse active
(indignor, indignāris, indignāri, indignatus, indignatum)
verbe transitif déponent I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
FORME DÉPONENTE: |
INDICATIF |
PRÉSENT |
I sing. | indignor |
II sing. | indignāris, indignāre |
III sing. | indignātur |
I plur. | indignāmur |
II plur. | indignamĭni |
III plur. | indignantur |
IMPARFAIT |
I sing. | indignābar |
II sing. | indignabāris, indignabāre |
III sing. | indignabātur |
I plur. | indignabāmur |
II plur. | indignabamĭni |
III plur. | indignabantur |
FUTUR SIMPLE |
I sing. | indignābor |
II sing. | indignabĕris, indignabĕre |
III sing. | indignabĭtur |
I plur. | indignabĭmur |
II plur. | indignabimĭni |
III plur. | indignabuntur |
PARFAIT |
I sing. | indignatus, –a, –um sum |
II sing. | indignatus, –a, –um es |
III sing. | indignatus, –a, –um est |
I plur. | indignati, –ae, –a sumus |
II plur. | indignati, –ae, –a estis |
III plur. | indignati, –ae, –a sunt |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | indignatus, –a, –um eram |
II sing. | indignatus, –a, –um eras |
III sing. | indignatus, –a, –um erat |
I plur. | indignati, –ae, –a eramus |
II plur. | indignati, –ae, –a eratis |
III plur. | indignati, –ae, –a erant |
FUTUR ANTÉRIEUR |
I sing. | indignatus, –a, –um ero |
II sing. | indignatus, –a, –um eris |
III sing. | indignatus, –a, –um erit |
I plur. | indignati, –ae, –a erimus |
II plur. | indignati, –ae, –a eritis |
III plur. | indignati, –ae, –a erunt |
PRÉSENT |
I sing. | indigner |
II sing. | indignēris, indignēre |
III sing. | indignētur |
I plur. | indignēmur |
II plur. | indignemĭni |
III plur. | indignentur |
IMPARFAIT |
I sing. | indignārer |
II sing. | indignarēris, indignarēre |
III sing. | indignarētur |
I plur. | indignarēmur |
II plur. | indignaremĭni |
III plur. | indignarentur |
PARFAIT |
I sing. | indignatus, –a, –um sim |
II sing. | indignatus, –a, –um sis |
III sing. | indignatus, –a, –um sit |
I plur. | indignati, –ae, –a simus |
II plur. | indignati, –ae, –a sitis |
III plur. | indignati, –ae, –a sint |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | indignatus, –a, –um essem |
II sing. | indignatus, –a, –um esses |
III sing. | indignatus, –a, –um esset |
I plur. | indignati, –ae, –a essemus |
II plur. | indignati, –ae, –a essetis |
III plur. | indignati, –ae, –a essent |
IMPÉRATIF |
PRÉSENT |
II sing. | indignāre |
II plur. | indignamĭni |
FUTUR |
II sing. | indignātor |
III sing. | indignātor |
II plur. | – |
III plur. | indignantor |
INFINITO |
PRÉSENT |
indignāri |
PARFAIT |
Singolare: | indignatus, –a, –um esse |
Plurale: | indignati, –ae, –a esse |
FUTUR |
Singolare: | indignatūrūm, –am, –ūm esse |
Plurale: | indignatūros, –as, –a esse |
PARTICIPE |
PRÉSENT |
indignans, –antis |
FUTUR |
indignatūrūs, –a, –ūm |
SUPIN |
Attivo: | indignatum |
Passivo: | indignatu |
GERUNDIF |
Génitif: | indignandi |
Datif: | indignando |
Accusatif: | indignandum |
Ablatif: | indignando |
|
GERUNDIVO |
indignandus, –a, –um |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INDIGNOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|