Déclinaison / Conjugueur latin
| PRÉSENT |
| I sing. | ingignor |
| II sing. | ingignĕris, ingignĕre |
| III sing. | ingignĭtur |
| I plur. | ingignĭmur |
| II plur. | ingignimĭni |
| III plur. | ingignuntur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | ingignēbar |
| II sing. | ingignebāris, ingignebāre |
| III sing. | ingignebātur |
| I plur. | ingignebāmur |
| II plur. | ingignebamĭni |
| III plur. | ingignebantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | ingignar |
| II sing. | ingignēris, ingignēre |
| III sing. | ingignētur |
| I plur. | ingignēmur |
| II plur. | ingignemĭni |
| III plur. | ingignentur |
| PARFAIT |
| I sing. | ingenitus, –a, –um sum |
| II sing. | ingenitus, –a, –um es |
| III sing. | ingenitus, –a, –um est |
| I plur. | ingeniti, –ae, –a sumus |
| II plur. | ingeniti, –ae, –a estis |
| III plur. | ingeniti, –ae, –a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | ingenitus, –a, –um eram |
| II sing. | ingenitus, –a, –um eras |
| III sing. | ingenitus, –a, –um erat |
| I plur. | ingeniti, –ae, –a eramus |
| II plur. | ingeniti, –ae, –a eratis |
| III plur. | ingeniti, –ae, –a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | ingenitus, –a, –um ero |
| II sing. | ingenitus, –a, –um eris |
| III sing. | ingenitus, –a, –um erit |
| I plur. | ingeniti, –ae, –a erimus |
| II plur. | ingeniti, –ae, –a eritis |
| III plur. | ingeniti, –ae, –a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | ingignar |
| II sing. | ingignāris, ingignāre |
| III sing. | ingignātur |
| I plur. | ingignāmur |
| II plur. | ingignamĭni |
| III plur. | ingignantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | ingignĕrer |
| II sing. | ingignerēris, ingignerēre |
| III sing. | ingignerētur |
| I plur. | ingignerēmur |
| II plur. | ingigneremĭni |
| III plur. | ingignerentur |
| PARFAIT |
| I sing. | ingenitus, –a, –um sim |
| II sing. | ingenitus, –a, –um sis |
| III sing. | ingenitus, –a, –um sit |
| I plur. | ingeniti, –ae, –a simus |
| II plur. | ingeniti, –ae, –a sitis |
| III plur. | ingeniti, –ae, –a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | ingenitus, –a, –um essem |
| II sing. | ingenitus, –a, –um esses |
| III sing. | ingenitus, –a, –um esset |
| I plur. | ingeniti, –ae, –a essemus |
| II plur. | ingeniti, –ae, –a essetis |
| III plur. | ingeniti, –ae, –a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | ingignĕre |
| II plur. | ingignimĭni |
| FUTUR |
| II sing. | ingignĭtor |
| III sing. | ingignĭtor |
| II plur. | – |
| III plur. | ingignuntor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| ingenitus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| ingigni |
| PARFAIT |
| Singolare: | ingenitus, –a, –um esse |
| Plurale: | ingeniti, –ae, –a esse |
| FUTUR |
| ingenitum esse |
| GERUNDIVO |
| ingignendus, –a, –um |
| SUPIN |
| ingenitu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INGIGNOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
