Déclinaison / Conjugueur latin
innător - Diathèse passive
(innăto, innătas, innatavi, innătāre, innatatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
PRÉSENT |
I sing. | innător |
II sing. | innătāris, innătāre |
III sing. | innătātur |
I plur. | innătāmur |
II plur. | innătamĭni |
III plur. | innătantur |
IMPARFAIT |
I sing. | innătābar |
II sing. | innătabāris, innătabāre |
III sing. | innătabātur |
I plur. | innătabāmur |
II plur. | innătabamĭni |
III plur. | innătabantur |
FUTUR SIMPLE |
I sing. | innătābor |
II sing. | innătabĕris, innătabĕre |
III sing. | innătabĭtur |
I plur. | innătabĭmur |
II plur. | innătabimĭni |
III plur. | innătabuntur |
PARFAIT |
I sing. | innatatus, a, um sum |
II sing. | innatatus, a, um es |
III sing. | innatatus, a, um est |
I plur. | innatati, ae, a sumus |
II plur. | innatati, ae, a estis |
III plur. | innatati, ae, a sunt |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | innatatus, a, um eram |
II sing. | innatatus, a, um eras |
III sing. | innatatus, a, um erat |
I plur. | innatati, ae, a eramus |
II plur. | innatati, ae, a eratis |
III plur. | innatati, ae, a erant |
FUTUR ANTÉRIEUR |
I sing. | innatatus, a, um ero |
II sing. | innatatus, a, um eris |
III sing. | innatatus, a, um erit |
I plur. | innatati, ae, a erimus |
II plur. | innatati, ae, a eritis |
III plur. | innatati, ae, a erunt |
PRÉSENT |
I sing. | innăter |
II sing. | innătēris, innătēre |
III sing. | innătētur |
I plur. | innătēmur |
II plur. | innătemĭni |
III plur. | innătentur |
IMPARFAIT |
I sing. | innătārer |
II sing. | innătarēris, innătarēre |
III sing. | innătarētur |
I plur. | innătarēmur |
II plur. | innătaremĭni |
III plur. | innătarentur |
PARFAIT |
I sing. | innatatus, a, um sim |
II sing. | innatatus, a, um sis |
III sing. | innatatus, a, um sit |
I plur. | innatati, ae, a simus |
II plur. | innatati, ae, a sitis |
III plur. | innatati, ae, a sint |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | innatatus, a, um essem |
II sing. | innatatus, a, um esses |
III sing. | innatatus, a, um esset |
I plur. | innatati, ae, a essemus |
II plur. | innatati, ae, a essetis |
III plur. | innatati, ae, a essent |
IMPÉRATIF |
PRÉSENT |
II sing. | innătāre |
II plur. | innătamĭni |
FUTUR |
II sing. | innătātor |
III sing. | innătātor |
II plur. | |
III plur. | innătantor |
PARTICIPE |
PARFAIT |
innatatus, a, um |
INFINITO |
PRÉSENT |
innătāri |
PARFAIT |
Singolare: | innatatus, a, um esse |
Plurale: | innatati, ae, a esse |
FUTUR |
innatatum esse |
GERUNDIVO |
innătandus, a, um |
SUPIN |
innatatu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INNATOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|