Déclinaison / Conjugueur latin
PRÉSENT |
I sing. | inpraegnor |
II sing. | inpraegnāris, inpraegnāre |
III sing. | inpraegnātur |
I plur. | inpraegnāmur |
II plur. | inpraegnamĭni |
III plur. | inpraegnantur |
IMPARFAIT |
I sing. | inpraegnābar |
II sing. | inpraegnabāris, inpraegnabāre |
III sing. | inpraegnabātur |
I plur. | inpraegnabāmur |
II plur. | inpraegnabamĭni |
III plur. | inpraegnabantur |
FUTUR SIMPLE |
I sing. | inpraegnābor |
II sing. | inpraegnabĕris, inpraegnabĕre |
III sing. | inpraegnabĭtur |
I plur. | inpraegnabĭmur |
II plur. | inpraegnabimĭni |
III plur. | inpraegnabuntur |
PARFAIT |
I sing. | sum |
II sing. | es |
III sing. | est |
I plur. | sumus |
II plur. | estis |
III plur. | sunt |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | eram |
II sing. | eras |
III sing. | erat |
I plur. | eramus |
II plur. | eratis |
III plur. | erant |
FUTUR ANTÉRIEUR |
I sing. | ero |
II sing. | eris |
III sing. | erit |
I plur. | erimus |
II plur. | eritis |
III plur. | erunt |
PRÉSENT |
I sing. | inpraegner |
II sing. | inpraegnēris, inpraegnēre |
III sing. | inpraegnētur |
I plur. | inpraegnēmur |
II plur. | inpraegnemĭni |
III plur. | inpraegnentur |
IMPARFAIT |
I sing. | inpraegnārer |
II sing. | inpraegnarēris, inpraegnarēre |
III sing. | inpraegnarētur |
I plur. | inpraegnarēmur |
II plur. | inpraegnaremĭni |
III plur. | inpraegnarentur |
PARFAIT |
I sing. | sim |
II sing. | sis |
III sing. | sit |
I plur. | simus |
II plur. | sitis |
III plur. | sint |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | essem |
II sing. | esses |
III sing. | esset |
I plur. | essemus |
II plur. | essetis |
III plur. | essent |
IMPÉRATIF |
PRÉSENT |
II sing. | inpraegnāre |
II plur. | inpraegnamĭni |
FUTUR |
II sing. | inpraegnātor |
III sing. | inpraegnātor |
II plur. | |
III plur. | inpraegnantor |
PARTICIPE |
PARFAIT |
|
INFINITO |
PRÉSENT |
inpraegnāri |
PARFAIT |
Singolare: | |
Plurale: | |
FUTUR |
|
GERUNDIVO |
inpraegnandus, a, um | |