GRAND DICTIONNAIRE LATIN OLIVETTI

Déclinaison / Conjugueur latin


 Chercher dans les formes fléchies


inrītor - Diathèse passive

(inrīto, inrītas, inritavi, inrītāre, inritatum)

verbe transitif I conjugaison

Voir la traduction de ce mot



FORME PASSIVE:
INDICATIF
PRÉSENT
 I sing. inrītor
 II sing. inrītāris, inrītāre
 III sing. inrītātur
 I plur. inrītāmur
 II plur. inrītamĭni
 III plur. inrītantur
IMPARFAIT
 I sing. inrītābar
 II sing. inrītabāris, inrītabāre
 III sing. inrītabātur
 I plur. inrītabāmur
 II plur. inrītabamĭni
 III plur. inrītabantur
FUTUR SIMPLE
 I sing. inrītābor
 II sing. inrītabĕris, inrītabĕre
 III sing. inrītabĭtur
 I plur. inrītabĭmur
 II plur. inrītabimĭni
 III plur. inrītabuntur
PARFAIT
 I sing. inritatus, –a, –um sum
 II sing. inritatus, –a, –um es
 III sing. inritatus, –a, –um est
 I plur. inritati, –ae, –a sumus
 II plur. inritati, –ae, –a estis
 III plur. inritati, –ae, –a sunt
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. inritatus, –a, –um eram
 II sing. inritatus, –a, –um eras
 III sing. inritatus, –a, –um erat
 I plur. inritati, –ae, –a eramus
 II plur. inritati, –ae, –a eratis
 III plur. inritati, –ae, –a erant
FUTUR ANTÉRIEUR
 I sing. inritatus, –a, –um ero
 II sing. inritatus, –a, –um eris
 III sing. inritatus, –a, –um erit
 I plur. inritati, –ae, –a erimus
 II plur. inritati, –ae, –a eritis
 III plur. inritati, –ae, –a erunt
SUBJONCTIF
PRÉSENT
 I sing. inrīter
 II sing. inrītēris, inrītēre
 III sing. inrītētur
 I plur. inrītēmur
 II plur. inrītemĭni
 III plur. inrītentur
IMPARFAIT
 I sing. inrītārer
 II sing. inrītarēris, inrītarēre
 III sing. inrītarētur
 I plur. inrītarēmur
 II plur. inrītaremĭni
 III plur. inrītarentur
PARFAIT
 I sing. inritatus, –a, –um sim
 II sing. inritatus, –a, –um sis
 III sing. inritatus, –a, –um sit
 I plur. inritati, –ae, –a simus
 II plur. inritati, –ae, –a sitis
 III plur. inritati, –ae, –a sint
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. inritatus, –a, –um essem
 II sing. inritatus, –a, –um esses
 III sing. inritatus, –a, –um esset
 I plur. inritati, –ae, –a essemus
 II plur. inritati, –ae, –a essetis
 III plur. inritati, –ae, –a essent
IMPÉRATIF
PRÉSENT
 II sing. inrītāre
 II plur. inrītamĭni
FUTUR
 II sing. inrītātor
 III sing. inrītātor
 II plur. –
 III plur. inrītantor
PARTICIPE
PARFAIT
 inritatus, –a, –um
INFINITO
PRÉSENT
 inrītāri
PARFAIT
 Singolare: inritatus, –a, –um esse
 Plurale: inritati, –ae, –a esse
FUTUR
 inritatum esse
GERUNDIVO
 inrītandus, –a, –um
SUPIN
 inritatu

Voir la forme active de ce verbe


<<  inrĭto inrĭtor  >>

Parcourir le dictionnaire

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Parcourir les dictionnaire latin à partir de:



{{ID:INRITOR100}} ---CACHE---