Déclinaison / Conjugueur latin
interpellor - Diathèse passive
(interpello, interpellas, interpellavi, interpellāre, interpellatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
PRÉSENT |
I sing. | interpellor |
II sing. | interpellāris, interpellāre |
III sing. | interpellātur |
I plur. | interpellāmur |
II plur. | interpellamĭni |
III plur. | interpellantur |
IMPARFAIT |
I sing. | interpellābar |
II sing. | interpellabāris, interpellabāre |
III sing. | interpellabātur |
I plur. | interpellabāmur |
II plur. | interpellabamĭni |
III plur. | interpellabantur |
FUTUR SIMPLE |
I sing. | interpellābor |
II sing. | interpellabĕris, interpellabĕre |
III sing. | interpellabĭtur |
I plur. | interpellabĭmur |
II plur. | interpellabimĭni |
III plur. | interpellabuntur |
PARFAIT |
I sing. | interpellatus, a, um sum |
II sing. | interpellatus, a, um es |
III sing. | interpellatus, a, um est |
I plur. | interpellati, ae, a sumus |
II plur. | interpellati, ae, a estis |
III plur. | interpellati, ae, a sunt |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | interpellatus, a, um eram |
II sing. | interpellatus, a, um eras |
III sing. | interpellatus, a, um erat |
I plur. | interpellati, ae, a eramus |
II plur. | interpellati, ae, a eratis |
III plur. | interpellati, ae, a erant |
FUTUR ANTÉRIEUR |
I sing. | interpellatus, a, um ero |
II sing. | interpellatus, a, um eris |
III sing. | interpellatus, a, um erit |
I plur. | interpellati, ae, a erimus |
II plur. | interpellati, ae, a eritis |
III plur. | interpellati, ae, a erunt |
PRÉSENT |
I sing. | interpeller |
II sing. | interpellēris, interpellēre |
III sing. | interpellētur |
I plur. | interpellēmur |
II plur. | interpellemĭni |
III plur. | interpellentur |
IMPARFAIT |
I sing. | interpellārer |
II sing. | interpellarēris, interpellarēre |
III sing. | interpellarētur |
I plur. | interpellarēmur |
II plur. | interpellaremĭni |
III plur. | interpellarentur |
PARFAIT |
I sing. | interpellatus, a, um sim |
II sing. | interpellatus, a, um sis |
III sing. | interpellatus, a, um sit |
I plur. | interpellati, ae, a simus |
II plur. | interpellati, ae, a sitis |
III plur. | interpellati, ae, a sint |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | interpellatus, a, um essem |
II sing. | interpellatus, a, um esses |
III sing. | interpellatus, a, um esset |
I plur. | interpellati, ae, a essemus |
II plur. | interpellati, ae, a essetis |
III plur. | interpellati, ae, a essent |
IMPÉRATIF |
PRÉSENT |
II sing. | interpellāre |
II plur. | interpellamĭni |
FUTUR |
II sing. | interpellātor |
III sing. | interpellātor |
II plur. | |
III plur. | interpellantor |
PARTICIPE |
PARFAIT |
interpellatus, a, um |
INFINITO |
PRÉSENT |
interpellāri |
PARFAIT |
Singolare: | interpellatus, a, um esse |
Plurale: | interpellati, ae, a esse |
FUTUR |
interpellatum esse |
GERUNDIVO |
interpellandus, a, um | |