GRAND DICTIONNAIRE LATIN OLIVETTI

Déclinaison / Conjugueur latin


 Chercher dans les formes fléchies


irrītor - Diathèse passive

(irrīto, irrītas, irritavi, irrītāre, irritatum)

verbe transitif I conjugaison

Voir la traduction de ce mot



FORME PASSIVE:
INDICATIF
PRÉSENT
 I sing. irrītor
 II sing. irrītāris, irrītāre
 III sing. irrītātur
 I plur. irrītāmur
 II plur. irrītamĭni
 III plur. irrītantur
IMPARFAIT
 I sing. irrītābar
 II sing. irrītabāris, irrītabāre
 III sing. irrītabātur
 I plur. irrītabāmur
 II plur. irrītabamĭni
 III plur. irrītabantur
FUTUR SIMPLE
 I sing. irrītābor
 II sing. irrītabĕris, irrītabĕre
 III sing. irrītabĭtur
 I plur. irrītabĭmur
 II plur. irrītabimĭni
 III plur. irrītabuntur
PARFAIT
 I sing. irritatus, –a, –um sum
 II sing. irritatus, –a, –um es
 III sing. irritatus, –a, –um est
 I plur. irritati, –ae, –a sumus
 II plur. irritati, –ae, –a estis
 III plur. irritati, –ae, –a sunt
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. irritatus, –a, –um eram
 II sing. irritatus, –a, –um eras
 III sing. irritatus, –a, –um erat
 I plur. irritati, –ae, –a eramus
 II plur. irritati, –ae, –a eratis
 III plur. irritati, –ae, –a erant
FUTUR ANTÉRIEUR
 I sing. irritatus, –a, –um ero
 II sing. irritatus, –a, –um eris
 III sing. irritatus, –a, –um erit
 I plur. irritati, –ae, –a erimus
 II plur. irritati, –ae, –a eritis
 III plur. irritati, –ae, –a erunt
SUBJONCTIF
PRÉSENT
 I sing. irrīter
 II sing. irrītēris, irrītēre
 III sing. irrītētur
 I plur. irrītēmur
 II plur. irrītemĭni
 III plur. irrītentur
IMPARFAIT
 I sing. irrītārer
 II sing. irrītarēris, irrītarēre
 III sing. irrītarētur
 I plur. irrītarēmur
 II plur. irrītaremĭni
 III plur. irrītarentur
PARFAIT
 I sing. irritatus, –a, –um sim
 II sing. irritatus, –a, –um sis
 III sing. irritatus, –a, –um sit
 I plur. irritati, –ae, –a simus
 II plur. irritati, –ae, –a sitis
 III plur. irritati, –ae, –a sint
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. irritatus, –a, –um essem
 II sing. irritatus, –a, –um esses
 III sing. irritatus, –a, –um esset
 I plur. irritati, –ae, –a essemus
 II plur. irritati, –ae, –a essetis
 III plur. irritati, –ae, –a essent
IMPÉRATIF
PRÉSENT
 II sing. irrītāre
 II plur. irrītamĭni
FUTUR
 II sing. irrītātor
 III sing. irrītātor
 II plur. –
 III plur. irrītantor
PARTICIPE
PARFAIT
 irritatus, –a, –um
INFINITO
PRÉSENT
 irrītāri
PARFAIT
 Singolare: irritatus, –a, –um esse
 Plurale: irritati, –ae, –a esse
FUTUR
 irritatum esse
GERUNDIVO
 irrītandus, –a, –um
SUPIN
 irritatu

Voir la forme active de ce verbe


<<  irrĭto irrĭtor  >>

Parcourir le dictionnaire

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Parcourir les dictionnaire latin à partir de:



{{ID:IRRITOR100}} ---CACHE---