GRAND DICTIONNAIRE LATIN OLIVETTI

Déclinaison / Conjugueur latin


 Chercher dans les formes fléchies


mărītor - Diathèse passive

(mărīto, mărītas, maritavi, mărītāre, maritatum)

verbe transitif I conjugaison

Voir la traduction de ce mot



FORME PASSIVE:
INDICATIF
PRÉSENT
 I sing. mărītor
 II sing. mărītāris, mărītāre
 III sing. mărītātur
 I plur. mărītāmur
 II plur. mărītamĭni
 III plur. mărītantur
IMPARFAIT
 I sing. mărītābar
 II sing. mărītabāris, mărītabāre
 III sing. mărītabātur
 I plur. mărītabāmur
 II plur. mărītabamĭni
 III plur. mărītabantur
FUTUR SIMPLE
 I sing. mărītābor
 II sing. mărītabĕris, mărītabĕre
 III sing. mărītabĭtur
 I plur. mărītabĭmur
 II plur. mărītabimĭni
 III plur. mărītabuntur
PARFAIT
 I sing. maritatus, –a, –um sum
 II sing. maritatus, –a, –um es
 III sing. maritatus, –a, –um est
 I plur. maritati, –ae, –a sumus
 II plur. maritati, –ae, –a estis
 III plur. maritati, –ae, –a sunt
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. maritatus, –a, –um eram
 II sing. maritatus, –a, –um eras
 III sing. maritatus, –a, –um erat
 I plur. maritati, –ae, –a eramus
 II plur. maritati, –ae, –a eratis
 III plur. maritati, –ae, –a erant
FUTUR ANTÉRIEUR
 I sing. maritatus, –a, –um ero
 II sing. maritatus, –a, –um eris
 III sing. maritatus, –a, –um erit
 I plur. maritati, –ae, –a erimus
 II plur. maritati, –ae, –a eritis
 III plur. maritati, –ae, –a erunt
SUBJONCTIF
PRÉSENT
 I sing. mărīter
 II sing. mărītēris, mărītēre
 III sing. mărītētur
 I plur. mărītēmur
 II plur. mărītemĭni
 III plur. mărītentur
IMPARFAIT
 I sing. mărītārer
 II sing. mărītarēris, mărītarēre
 III sing. mărītarētur
 I plur. mărītarēmur
 II plur. mărītaremĭni
 III plur. mărītarentur
PARFAIT
 I sing. maritatus, –a, –um sim
 II sing. maritatus, –a, –um sis
 III sing. maritatus, –a, –um sit
 I plur. maritati, –ae, –a simus
 II plur. maritati, –ae, –a sitis
 III plur. maritati, –ae, –a sint
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. maritatus, –a, –um essem
 II sing. maritatus, –a, –um esses
 III sing. maritatus, –a, –um esset
 I plur. maritati, –ae, –a essemus
 II plur. maritati, –ae, –a essetis
 III plur. maritati, –ae, –a essent
IMPÉRATIF
PRÉSENT
 II sing. mărītāre
 II plur. mărītamĭni
FUTUR
 II sing. mărītātor
 III sing. mărītātor
 II plur. –
 III plur. mărītantor
PARTICIPE
PARFAIT
 maritatus, –a, –um
INFINITO
PRÉSENT
 mărītāri
PARFAIT
 Singolare: maritatus, –a, –um esse
 Plurale: maritati, –ae, –a esse
FUTUR
 maritatum esse
GERUNDIVO
 mărītandus, –a, –um
SUPIN
 maritatu

Voir la forme active de ce verbe


<<  mărīto mărĭtumus  >>

Parcourir le dictionnaire

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Parcourir les dictionnaire latin à partir de:



{{ID:MARITOR100}} ---CACHE---