GRAND DICTIONNAIRE LATIN OLIVETTI

Déclinaison / Conjugueur latin


 Chercher dans les formes fléchies


mensūror - Diathèse passive

(mensūro, mensūras, mensuravi, mensūrāre, mensuratum)

verbe transitif I conjugaison

Voir la traduction de ce mot



FORME PASSIVE:
INDICATIF
PRÉSENT
 I sing. mensūror
 II sing. mensūrāris, mensūrāre
 III sing. mensūrātur
 I plur. mensūrāmur
 II plur. mensūramĭni
 III plur. mensūrantur
IMPARFAIT
 I sing. mensūrābar
 II sing. mensūrabāris, mensūrabāre
 III sing. mensūrabātur
 I plur. mensūrabāmur
 II plur. mensūrabamĭni
 III plur. mensūrabantur
FUTUR SIMPLE
 I sing. mensūrābor
 II sing. mensūrabĕris, mensūrabĕre
 III sing. mensūrabĭtur
 I plur. mensūrabĭmur
 II plur. mensūrabimĭni
 III plur. mensūrabuntur
PARFAIT
 I sing. mensuratus, –a, –um sum
 II sing. mensuratus, –a, –um es
 III sing. mensuratus, –a, –um est
 I plur. mensurati, –ae, –a sumus
 II plur. mensurati, –ae, –a estis
 III plur. mensurati, –ae, –a sunt
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. mensuratus, –a, –um eram
 II sing. mensuratus, –a, –um eras
 III sing. mensuratus, –a, –um erat
 I plur. mensurati, –ae, –a eramus
 II plur. mensurati, –ae, –a eratis
 III plur. mensurati, –ae, –a erant
FUTUR ANTÉRIEUR
 I sing. mensuratus, –a, –um ero
 II sing. mensuratus, –a, –um eris
 III sing. mensuratus, –a, –um erit
 I plur. mensurati, –ae, –a erimus
 II plur. mensurati, –ae, –a eritis
 III plur. mensurati, –ae, –a erunt
SUBJONCTIF
PRÉSENT
 I sing. mensūrer
 II sing. mensūrēris, mensūrēre
 III sing. mensūrētur
 I plur. mensūrēmur
 II plur. mensūremĭni
 III plur. mensūrentur
IMPARFAIT
 I sing. mensūrārer
 II sing. mensūrarēris, mensūrarēre
 III sing. mensūrarētur
 I plur. mensūrarēmur
 II plur. mensūraremĭni
 III plur. mensūrarentur
PARFAIT
 I sing. mensuratus, –a, –um sim
 II sing. mensuratus, –a, –um sis
 III sing. mensuratus, –a, –um sit
 I plur. mensurati, –ae, –a simus
 II plur. mensurati, –ae, –a sitis
 III plur. mensurati, –ae, –a sint
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. mensuratus, –a, –um essem
 II sing. mensuratus, –a, –um esses
 III sing. mensuratus, –a, –um esset
 I plur. mensurati, –ae, –a essemus
 II plur. mensurati, –ae, –a essetis
 III plur. mensurati, –ae, –a essent
IMPÉRATIF
PRÉSENT
 II sing. mensūrāre
 II plur. mensūramĭni
FUTUR
 II sing. mensūrātor
 III sing. mensūrātor
 II plur. –
 III plur. mensūrantor
PARTICIPE
PARFAIT
 mensuratus, –a, –um
INFINITO
PRÉSENT
 mensūrāri
PARFAIT
 Singolare: mensuratus, –a, –um esse
 Plurale: mensurati, –ae, –a esse
FUTUR
 mensuratum esse
GERUNDIVO
 mensūrandus, –a, –um
SUPIN
 mensuratu

Voir la forme active de ce verbe


<<  mensūro mensūrūs  >>

Parcourir le dictionnaire

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Parcourir les dictionnaire latin à partir de:



{{ID:MENSUROR100}} ---CACHE---