Déclinaison / Conjugueur latin
nōbĭlĭtor - Diathèse passive
(nōbĭlĭto, nōbĭlĭtas, nobilitavi, nōbĭlĭtāre, nobilitatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
PRÉSENT |
I sing. | nōbĭlĭtor |
II sing. | nōbĭlĭtāris, nōbĭlĭtāre |
III sing. | nōbĭlĭtātur |
I plur. | nōbĭlĭtāmur |
II plur. | nōbĭlĭtamĭni |
III plur. | nōbĭlĭtantur |
IMPARFAIT |
I sing. | nōbĭlĭtābar |
II sing. | nōbĭlĭtabāris, nōbĭlĭtabāre |
III sing. | nōbĭlĭtabātur |
I plur. | nōbĭlĭtabāmur |
II plur. | nōbĭlĭtabamĭni |
III plur. | nōbĭlĭtabantur |
FUTUR SIMPLE |
I sing. | nōbĭlĭtābor |
II sing. | nōbĭlĭtabĕris, nōbĭlĭtabĕre |
III sing. | nōbĭlĭtabĭtur |
I plur. | nōbĭlĭtabĭmur |
II plur. | nōbĭlĭtabimĭni |
III plur. | nōbĭlĭtabuntur |
PARFAIT |
I sing. | nobilitatus, a, um sum |
II sing. | nobilitatus, a, um es |
III sing. | nobilitatus, a, um est |
I plur. | nobilitati, ae, a sumus |
II plur. | nobilitati, ae, a estis |
III plur. | nobilitati, ae, a sunt |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | nobilitatus, a, um eram |
II sing. | nobilitatus, a, um eras |
III sing. | nobilitatus, a, um erat |
I plur. | nobilitati, ae, a eramus |
II plur. | nobilitati, ae, a eratis |
III plur. | nobilitati, ae, a erant |
FUTUR ANTÉRIEUR |
I sing. | nobilitatus, a, um ero |
II sing. | nobilitatus, a, um eris |
III sing. | nobilitatus, a, um erit |
I plur. | nobilitati, ae, a erimus |
II plur. | nobilitati, ae, a eritis |
III plur. | nobilitati, ae, a erunt |
PRÉSENT |
I sing. | nōbĭlĭter |
II sing. | nōbĭlĭtēris, nōbĭlĭtēre |
III sing. | nōbĭlĭtētur |
I plur. | nōbĭlĭtēmur |
II plur. | nōbĭlĭtemĭni |
III plur. | nōbĭlĭtentur |
IMPARFAIT |
I sing. | nōbĭlĭtārer |
II sing. | nōbĭlĭtarēris, nōbĭlĭtarēre |
III sing. | nōbĭlĭtarētur |
I plur. | nōbĭlĭtarēmur |
II plur. | nōbĭlĭtaremĭni |
III plur. | nōbĭlĭtarentur |
PARFAIT |
I sing. | nobilitatus, a, um sim |
II sing. | nobilitatus, a, um sis |
III sing. | nobilitatus, a, um sit |
I plur. | nobilitati, ae, a simus |
II plur. | nobilitati, ae, a sitis |
III plur. | nobilitati, ae, a sint |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | nobilitatus, a, um essem |
II sing. | nobilitatus, a, um esses |
III sing. | nobilitatus, a, um esset |
I plur. | nobilitati, ae, a essemus |
II plur. | nobilitati, ae, a essetis |
III plur. | nobilitati, ae, a essent |
IMPÉRATIF |
PRÉSENT |
II sing. | nōbĭlĭtāre |
II plur. | nōbĭlĭtamĭni |
FUTUR |
II sing. | nōbĭlĭtātor |
III sing. | nōbĭlĭtātor |
II plur. | |
III plur. | nōbĭlĭtantor |
PARTICIPE |
PARFAIT |
nobilitatus, a, um |
INFINITO |
PRÉSENT |
nōbĭlĭtāri |
PARFAIT |
Singolare: | nobilitatus, a, um esse |
Plurale: | nobilitati, ae, a esse |
FUTUR |
nobilitatum esse |
GERUNDIVO |
nōbĭlĭtandus, a, um | |