| Déclinaison / Conjugueur latin
 
 
 perconto - Diathèse active(perconto, percontas, percontavi, percontāre, percontatum)
verbe transitif  I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |  | I sing. | perconto |  | II sing. | percontas |  | III sing. | percontat |  | I plur. | percontāmus |  | II plur. | percontātis |  | III plur. | percontant |  | IMPARFAIT |  | I sing. | percontābam |  | II sing. | percontābas |  | III sing. | percontābat |  | I plur. | percontabāmus |  | II plur. | percontabātis |  | III plur. | percontābant |  | FUTUR SIMPLE |  | I sing. | percontābo |  | II sing. | percontābis |  | III sing. | percontābit |  | I plur. | percontabĭmus |  | II plur. | percontabĭtis |  | III plur. | percontābunt |  
| PARFAIT |  | I sing. | percontavi |  | II sing. | percontavisti |  | III sing. | percontavit |  | I plur. | percontavĭmus |  | II plur. | percontavistis |  | III plur. | percontavērunt, percontavēre |  | PLUS-QUE-PARFAIT |  | I sing. | percontavĕram |  | II sing. | percontavĕras |  | III sing. | percontavĕrat |  | I plur. | percontaverāmus |  | II plur. | percontaverātis |  | III plur. | percontavĕrant |  | FUTUR ANTÉRIEUR |  | I sing. | percontavĕro |  | II sing. | percontavĕris |  | III sing. | percontavĕrit |  | I plur. | percontaverĭmus |  | II plur. | percontaverĭtis |  | III plur. | percontavĕrint |  
| PRÉSENT |  | I sing. | percontem |  | II sing. | percontes |  | III sing. | percontet |  | I plur. | percontēmus |  | II plur. | percontētis |  | III plur. | percontent |  | IMPARFAIT |  | I sing. | percontārem |  | II sing. | percontāres |  | III sing. | percontāret |  | I plur. | percontarēmus |  | II plur. | percontarētis |  | III plur. | percontārent |  
| PARFAIT |  | I sing. | percontavĕrim |  | II sing. | percontavĕris |  | III sing. | percontavĕrit |  | I plur. | percontaverĭmus |  | II plur. | percontaverĭtis |  | III plur. | percontavĕrint |  | PLUS-QUE-PARFAIT |  | I sing. | percontavissem |  | II sing. | percontavisses |  | III sing. | percontavisset |  | I plur. | percontavissēmus |  | II plur. | percontavissētis |  | III plur. | percontavissent |  
| IMPÉRATIF |  | PRÉSENT |  | II sing. | perconta |  | II plur. | percontāte |  | FUTUR |  | II sing. | percontāto |  | III sing. | percontāto |  | II plur. | percontatōte |  | III plur. | percontanto |  |  |  | PARTICIPE |  | PRÉSENT |  | percontans, antis |  | FUTUR |  | percontatūrūs, a, ūm |  
| INFINITIF |  | PRÉSENT |  | percontāre |  | PARFAIT |  | percontavisse |  | FUTUR |  | Singolare: | percontatūrūm, am, ūm esse |  | Plurale: | percontatūros, as, a esse |  | GERUNDIF |  | Génitif: | percontandi |  | Datif: | percontando |  | Accusatif: | ad percontandum |  | Ablatif: | percontando |  | SUPIN |  | percontatum |  Voir la forme passive de ce verbe
 
 
 
 Parcourir le dictionnaireA
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
 
 
 
 {{ID:PERCONTO100}}
---CACHE---
 
 | 
 | Visitez nos sites:En français
 
 In english
 
 In Deutsch
 
 En español
 
 Em portugues
 
 По русски
 
 Στα ελληνικά
 
 | 
 Ën piemontèis
 
 
 
 |