Déclinaison / Conjugueur latin
percuntor - Diathèse passive
(percunto, percuntas, percuntavi, percuntāre, percuntatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
PRÉSENT |
I sing. | percuntor |
II sing. | percuntāris, percuntāre |
III sing. | percuntātur |
I plur. | percuntāmur |
II plur. | percuntamĭni |
III plur. | percuntantur |
IMPARFAIT |
I sing. | percuntābar |
II sing. | percuntabāris, percuntabāre |
III sing. | percuntabātur |
I plur. | percuntabāmur |
II plur. | percuntabamĭni |
III plur. | percuntabantur |
FUTUR SIMPLE |
I sing. | percuntābor |
II sing. | percuntabĕris, percuntabĕre |
III sing. | percuntabĭtur |
I plur. | percuntabĭmur |
II plur. | percuntabimĭni |
III plur. | percuntabuntur |
PARFAIT |
I sing. | percuntatus, a, um sum |
II sing. | percuntatus, a, um es |
III sing. | percuntatus, a, um est |
I plur. | percuntati, ae, a sumus |
II plur. | percuntati, ae, a estis |
III plur. | percuntati, ae, a sunt |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | percuntatus, a, um eram |
II sing. | percuntatus, a, um eras |
III sing. | percuntatus, a, um erat |
I plur. | percuntati, ae, a eramus |
II plur. | percuntati, ae, a eratis |
III plur. | percuntati, ae, a erant |
FUTUR ANTÉRIEUR |
I sing. | percuntatus, a, um ero |
II sing. | percuntatus, a, um eris |
III sing. | percuntatus, a, um erit |
I plur. | percuntati, ae, a erimus |
II plur. | percuntati, ae, a eritis |
III plur. | percuntati, ae, a erunt |
PRÉSENT |
I sing. | percunter |
II sing. | percuntēris, percuntēre |
III sing. | percuntētur |
I plur. | percuntēmur |
II plur. | percuntemĭni |
III plur. | percuntentur |
IMPARFAIT |
I sing. | percuntārer |
II sing. | percuntarēris, percuntarēre |
III sing. | percuntarētur |
I plur. | percuntarēmur |
II plur. | percuntaremĭni |
III plur. | percuntarentur |
PARFAIT |
I sing. | percuntatus, a, um sim |
II sing. | percuntatus, a, um sis |
III sing. | percuntatus, a, um sit |
I plur. | percuntati, ae, a simus |
II plur. | percuntati, ae, a sitis |
III plur. | percuntati, ae, a sint |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | percuntatus, a, um essem |
II sing. | percuntatus, a, um esses |
III sing. | percuntatus, a, um esset |
I plur. | percuntati, ae, a essemus |
II plur. | percuntati, ae, a essetis |
III plur. | percuntati, ae, a essent |
IMPÉRATIF |
PRÉSENT |
II sing. | percuntāre |
II plur. | percuntamĭni |
FUTUR |
II sing. | percuntātor |
III sing. | percuntātor |
II plur. | |
III plur. | percuntantor |
PARTICIPE |
PARFAIT |
percuntatus, a, um |
INFINITO |
PRÉSENT |
percuntāri |
PARFAIT |
Singolare: | percuntatus, a, um esse |
Plurale: | percuntati, ae, a esse |
FUTUR |
percuntatum esse |
GERUNDIVO |
percuntandus, a, um | |