Déclinaison / Conjugueur latin
praegrăvo - Diathèse active
(praegrăvo, praegrăvas, praegravavi, praegrăvāre, praegravatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | praegrăvo |
| II sing. | praegrăvas |
| III sing. | praegrăvat |
| I plur. | praegrăvāmus |
| II plur. | praegrăvātis |
| III plur. | praegrăvant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praegrăvābam |
| II sing. | praegrăvābas |
| III sing. | praegrăvābat |
| I plur. | praegrăvabāmus |
| II plur. | praegrăvabātis |
| III plur. | praegrăvābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | praegrăvābo |
| II sing. | praegrăvābis |
| III sing. | praegrăvābit |
| I plur. | praegrăvabĭmus |
| II plur. | praegrăvabĭtis |
| III plur. | praegrăvābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | praegravavi |
| II sing. | praegravavisti |
| III sing. | praegravavit |
| I plur. | praegravavĭmus |
| II plur. | praegravavistis |
| III plur. | praegravavēreunt, praegravavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praegravavĕram |
| II sing. | praegravavĕras |
| III sing. | praegravavĕrat |
| I plur. | praegravaverāmus |
| II plur. | praegravaverātis |
| III plur. | praegravavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | praegravavĕro |
| II sing. | praegravavĕris |
| III sing. | praegravavĕrit |
| I plur. | praegravaverĭmus |
| II plur. | praegravaverĭtis |
| III plur. | praegravavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | praegrăvem |
| II sing. | praegrăves |
| III sing. | praegrăvet |
| I plur. | praegrăvēmus |
| II plur. | praegrăvētis |
| III plur. | praegrăvent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praegrăvārem |
| II sing. | praegrăvāres |
| III sing. | praegrăvāret |
| I plur. | praegrăvarēmus |
| II plur. | praegrăvarētis |
| III plur. | praegrăvārent |
| PARFAIT |
| I sing. | praegravavĕrim |
| II sing. | praegravavĕris |
| III sing. | praegravavĕrit |
| I plur. | praegravaverĭmus |
| II plur. | praegravaverĭtis |
| III plur. | praegravavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praegravavissem |
| II sing. | praegravavisses |
| III sing. | praegravavisset |
| I plur. | praegravavissēmus |
| II plur. | praegravavissētis |
| III plur. | praegravavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | praegrăva |
| II plur. | praegrăvāte |
| FUTUR |
| II sing. | praegrăvāto |
| III sing. | praegrăvāto |
| II plur. | praegrăvatōte |
| III plur. | praegrăvanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| praegrăvans, –antis |
| FUTUR |
| praegravatūrūs, –a, –ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| praegrăvāre |
| PARFAIT |
| praegravavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | praegravatūrūm, –am, –ūm esse |
| Plurale: | praegravatūros, –as, –a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | praegrăvandi |
| Datif: | praegrăvando |
| Accusatif: | ad praegrăvandum |
| Ablatif: | praegrăvando |
| SUPIN |
| praegravatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAEGRAVO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
