Déclinaison / Conjugueur latin
praemŏnĕor - Diathèse passive
(praemŏnĕo, praemŏnes, praemonui, praemŏnēre, praemonitum)
verbe transitif II conjugaison
Voir la traduction de ce mot
PRÉSENT |
I sing. | praemŏnĕor |
II sing. | praemŏnēris, praemŏnēre |
III sing. | praemŏnētur |
I plur. | praemŏnēmur |
II plur. | praemŏnemĭni |
III plur. | praemŏnentur |
IMPARFAIT |
I sing. | praemŏnēbar |
II sing. | praemŏnebāris |
III sing. | praemŏnebātur |
I plur. | praemŏnebāmur |
II plur. | praemŏnebamĭni |
III plur. | praemŏnebantur |
FUTUR SIMPLE |
I sing. | praemŏnēbor |
II sing. | praemŏnebĕris, praemŏnebĕre |
III sing. | praemŏnebĭtur |
I plur. | praemŏnebĭmur |
II plur. | praemŏnebimĭni |
III plur. | praemŏnebuntur |
PARFAIT |
I sing. | praemonitus, a, um sum |
II sing. | praemonitus, a, um es |
III sing. | praemonitus, a, um est |
I plur. | praemoniti, ae, a sumus |
II plur. | praemoniti, ae, a estis |
III plur. | praemoniti, ae, a sunt |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | praemonitus, a, um eram |
II sing. | praemonitus, a, um eras |
III sing. | praemonitus, a, um erat |
I plur. | praemoniti, ae, a eramus |
II plur. | praemoniti, ae, a eratis |
III plur. | praemoniti, ae, a erant |
FUTUR ANTÉRIEUR |
I sing. | praemonitus, a, um ero |
II sing. | praemonitus, a, um eris |
III sing. | praemonitus, a, um erit |
I plur. | praemoniti, ae, a erimus |
II plur. | praemoniti, ae, a eritis |
III plur. | praemoniti, ae, a erunt |
PRÉSENT |
I sing. | praemŏnĕar |
II sing. | praemŏneāris, praemŏneāre |
III sing. | praemŏneātur |
I plur. | praemŏneāmur |
II plur. | praemŏneamĭni |
III plur. | praemŏneantur |
IMPARFAIT |
I sing. | praemŏnērer |
II sing. | praemŏnerēris, praemŏnerēre |
III sing. | praemŏnerētur |
I plur. | praemŏnerēmur |
II plur. | praemŏneremĭni |
III plur. | praemŏnerentur |
PARFAIT |
I sing. | praemonitus, a, um sim |
II sing. | praemonitus, a, um sis |
III sing. | praemonitus, a, um sit |
I plur. | praemoniti, ae, a simus |
II plur. | praemoniti, ae, a sitis |
III plur. | praemoniti, ae, a sint |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | praemonitus, a, um essem |
II sing. | praemonitus, a, um esses |
III sing. | praemonitus, a, um esset |
I plur. | praemoniti, ae, a essemus |
II plur. | praemoniti, ae, a essetis |
III plur. | praemoniti, ae, a essent |
IMPÉRATIF |
PRÉSENT |
II sing. | praemŏnēre |
II plur. | praemŏnemĭni |
FUTUR |
II sing. | praemŏnētor |
III sing. | praemŏnētor |
II plur. | |
III plur. | praemŏnentor |
PARTICIPE |
PARFAIT |
praemonitus, a, um |
INFINITO |
PRÉSENT |
praemŏnēri |
PARFAIT |
Singolare: | praemonitus, a, um esse |
Plurale: | praemoniti, ae, a esse |
FUTUR |
praemonitum esse |
GERUNDIVO |
praemŏnendus, a, um |
SUPIN |
praemonitu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAEMONEOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|