Déclinaison / Conjugueur latin
prōpugnor - Diathèse passive
(prōpugno, prōpugnas, propugnavi, prōpugnāre, propugnatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
PRÉSENT |
I sing. | prōpugnor |
II sing. | prōpugnāris, prōpugnāre |
III sing. | prōpugnātur |
I plur. | prōpugnāmur |
II plur. | prōpugnamĭni |
III plur. | prōpugnantur |
IMPARFAIT |
I sing. | prōpugnābar |
II sing. | prōpugnabāris, prōpugnabāre |
III sing. | prōpugnabātur |
I plur. | prōpugnabāmur |
II plur. | prōpugnabamĭni |
III plur. | prōpugnabantur |
FUTUR SIMPLE |
I sing. | prōpugnābor |
II sing. | prōpugnabĕris, prōpugnabĕre |
III sing. | prōpugnabĭtur |
I plur. | prōpugnabĭmur |
II plur. | prōpugnabimĭni |
III plur. | prōpugnabuntur |
PARFAIT |
I sing. | propugnatus, a, um sum |
II sing. | propugnatus, a, um es |
III sing. | propugnatus, a, um est |
I plur. | propugnati, ae, a sumus |
II plur. | propugnati, ae, a estis |
III plur. | propugnati, ae, a sunt |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | propugnatus, a, um eram |
II sing. | propugnatus, a, um eras |
III sing. | propugnatus, a, um erat |
I plur. | propugnati, ae, a eramus |
II plur. | propugnati, ae, a eratis |
III plur. | propugnati, ae, a erant |
FUTUR ANTÉRIEUR |
I sing. | propugnatus, a, um ero |
II sing. | propugnatus, a, um eris |
III sing. | propugnatus, a, um erit |
I plur. | propugnati, ae, a erimus |
II plur. | propugnati, ae, a eritis |
III plur. | propugnati, ae, a erunt |
PRÉSENT |
I sing. | prōpugner |
II sing. | prōpugnēris, prōpugnēre |
III sing. | prōpugnētur |
I plur. | prōpugnēmur |
II plur. | prōpugnemĭni |
III plur. | prōpugnentur |
IMPARFAIT |
I sing. | prōpugnārer |
II sing. | prōpugnarēris, prōpugnarēre |
III sing. | prōpugnarētur |
I plur. | prōpugnarēmur |
II plur. | prōpugnaremĭni |
III plur. | prōpugnarentur |
PARFAIT |
I sing. | propugnatus, a, um sim |
II sing. | propugnatus, a, um sis |
III sing. | propugnatus, a, um sit |
I plur. | propugnati, ae, a simus |
II plur. | propugnati, ae, a sitis |
III plur. | propugnati, ae, a sint |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | propugnatus, a, um essem |
II sing. | propugnatus, a, um esses |
III sing. | propugnatus, a, um esset |
I plur. | propugnati, ae, a essemus |
II plur. | propugnati, ae, a essetis |
III plur. | propugnati, ae, a essent |
IMPÉRATIF |
PRÉSENT |
II sing. | prōpugnāre |
II plur. | prōpugnamĭni |
FUTUR |
II sing. | prōpugnātor |
III sing. | prōpugnātor |
II plur. | |
III plur. | prōpugnantor |
PARTICIPE |
PARFAIT |
propugnatus, a, um |
INFINITO |
PRÉSENT |
prōpugnāri |
PARFAIT |
Singolare: | propugnatus, a, um esse |
Plurale: | propugnati, ae, a esse |
FUTUR |
propugnatum esse |
GERUNDIVO |
prōpugnandus, a, um |
SUPIN |
propugnatu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PROPUGNOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|