Déclinaison / Conjugueur latin
 
 
 subcumbo - Diathèse active
(subcumbo, subcumbis, subcubui, subcumbĕre, subcubitum)
verbe intransitif  III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
 
 
| PRÉSENT |  
|  I sing. |  subcumbo |  
|  II sing. |  subcumbis |  
|  III sing. |  subcumbit |  
|  I plur. |  subcumbĭmus |  
|  II plur. |  subcumbĭtis |  
|  III plur. |  subcumbunt |  
| IMPARFAIT | 
 |  I sing. |  subcumbēbam |  
|  II sing. |  subcumbēbas |  
|  III sing. |  subcumbēbat |  
|  I plur. |  subcumbebāmus |  
|  II plur. |  subcumbebātis |  
|  III plur. |  subcumbēbant |  
| FUTUR SIMPLE |  
|  I sing. |  subcumbam |  
|  II sing. |  subcumbes |  
|  III sing. |  subcumbet |  
|  I plur. |  subcumbēmus |  
|  II plur. |  subcumbētis |  
|  III plur. |  subcumbent |  
 
 
| PARFAIT |  
|  I sing. |  subcubui |  
|  II sing. |  subcubuisti |  
|  III sing. |  subcubuit |  
|  I plur. |  subcubuĭmus |  
|  II plur. |  subcubuistis |  
|  III plur. |  subcubuērunt, subcubuēre |  
| PLUS-QUE-PARFAIT |  
|  I sing. |  subcubuĕram |  
|  II sing. |  subcubuĕras |  
|  III sing. |  subcubuĕrat |  
|  I plur. |  subcubuerāmus |  
|  II plur. |  subcubuerātis |  
|  III plur. |  subcubuĕrant |  
| FUTUR ANTÉRIEUR |  
|  I sing. |  subcubuĕro |  
|  II sing. |  subcubuĕris |  
|  III sing. |  subcubuĕrit |  
|  I plur. |  subcubuerĭmus |  
|  II plur. |  subcubuerĭtis |  
|  III plur. |  subcubuĕrint |  
 
  
| PRÉSENT |  
|  I sing. |  subcumbam |  
|  II sing. |  subcumbas |  
|  III sing. |  subcumbat |  
|  I plur. |  subcumbāmus |  
|  II plur. |  subcumbātis |  
|  III plur. |  subcumbant |  
| IMPARFAIT |  
|  I sing. |  subcumbĕrem |  
|  II sing. |  subcumbĕres |  
|  III sing. |  subcumbĕret |  
|  I plur. |  subcumberēmus |  
|  II plur. |  subcumberētis |  
|  III plur. |  subcumbĕrent |  
 
 
| PARFAIT |  
|  I sing. |  subcubuĕrim |  
|  II sing. |  subcubuĕris |  
|  III sing. |  subcubuĕrit |  
|  I plur. |  subcubuerĭmus |  
|  II plur. |  subcubuerĭtis |  
|  III plur. |  subcubuĕrint |  
| PLUS-QUE-PARFAIT |  
|  I sing. |  subcubuissem |  
|  II sing. |  subcubuisses |  
|  III sing. |  subcubuisset |  
|  I plur. |  subcubuissēmus |  
|  II plur. |  subcubuissētis |  
|  III plur. |  subcubuissent |  
 
  
| IMPÉRATIF |  
| PRÉSENT |  
|  II sing. |  subcumbĕ |  
|  II plur. |  subcumbĭte |  
| FUTUR |  
|  II sing. |  subcumbĭto |  
|  III sing. |  subcumbĭto |  
|  II plur. |  subcumbitōte |  
|  III plur. |  subcumbunto |  
  |  
| PARTICIPE |  
| PRÉSENT |  
|  subcumbens, entis |  
| FUTUR |  
|  subcubitūrūs, a, ūm |  
 
 
| INFINITIF |  
| PRÉSENT |  
|  subcumbĕre |  
| PARFAIT |  
|  subcubuisse |  
| FUTUR |  
|  Singolare: |  subcubitūrūm, am, ūm esse |  
|  Plurale: |  subcubitūros, as, a esse |  
| GERUNDIF |  
|  Génitif: |  subcumbendi |  
|  Datif: |  subcumbendo |  
|  Accusatif: |  ad subcumbendum |  
|  Ablatif: |  subcumbendo |  
| SUPIN |  
|  subcubitum |  
 
  
 
 
 
 
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
  
  
 
{{ID:SUBCUMBO100}}
---CACHE---
  | 
  
 
   
  
   Visitez nos sites: 
   En français 
    
   In english 
    
   In Deutsch 
    
   En español 
    
   Em portugues 
    
   По русски 
    
   Στα ελληνικά 
    |  
  
   Ën piemontèis 
    
    
 |