Déclinaison / Conjugueur latin
sŭpĕro - Diathèse active
(sŭpĕro, sŭpĕras, superavi, sŭpĕrāre, superatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | sŭpĕro |
| II sing. | sŭpĕras |
| III sing. | sŭpĕrat |
| I plur. | sŭpĕrāmus |
| II plur. | sŭpĕrātis |
| III plur. | sŭpĕrant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | sŭpĕrābam |
| II sing. | sŭpĕrābas |
| III sing. | sŭpĕrābat |
| I plur. | sŭpĕrabāmus |
| II plur. | sŭpĕrabātis |
| III plur. | sŭpĕrābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | sŭpĕrābo |
| II sing. | sŭpĕrābis |
| III sing. | sŭpĕrābit |
| I plur. | sŭpĕrabĭmus |
| II plur. | sŭpĕrabĭtis |
| III plur. | sŭpĕrābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | superavi |
| II sing. | superavisti |
| III sing. | superavit |
| I plur. | superavĭmus |
| II plur. | superavistis |
| III plur. | superavēreunt, superavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | superavĕram |
| II sing. | superavĕras |
| III sing. | superavĕrat |
| I plur. | superaverāmus |
| II plur. | superaverātis |
| III plur. | superavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | superavĕro |
| II sing. | superavĕris |
| III sing. | superavĕrit |
| I plur. | superaverĭmus |
| II plur. | superaverĭtis |
| III plur. | superavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | sŭpĕrem |
| II sing. | sŭpĕres |
| III sing. | sŭpĕret |
| I plur. | sŭpĕrēmus |
| II plur. | sŭpĕrētis |
| III plur. | sŭpĕrent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | sŭpĕrārem |
| II sing. | sŭpĕrāres |
| III sing. | sŭpĕrāret |
| I plur. | sŭpĕrarēmus |
| II plur. | sŭpĕrarētis |
| III plur. | sŭpĕrārent |
| PARFAIT |
| I sing. | superavĕrim |
| II sing. | superavĕris |
| III sing. | superavĕrit |
| I plur. | superaverĭmus |
| II plur. | superaverĭtis |
| III plur. | superavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | superavissem |
| II sing. | superavisses |
| III sing. | superavisset |
| I plur. | superavissēmus |
| II plur. | superavissētis |
| III plur. | superavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | sŭpĕra |
| II plur. | sŭpĕrāte |
| FUTUR |
| II sing. | sŭpĕrāto |
| III sing. | sŭpĕrāto |
| II plur. | sŭpĕratōte |
| III plur. | sŭpĕranto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| sŭpĕrans, antis |
| FUTUR |
| superatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| sŭpĕrāre |
| PARFAIT |
| superavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | superatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | superatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | sŭpĕrandi |
| Datif: | sŭpĕrando |
| Accusatif: | ad sŭpĕrandum |
| Ablatif: | sŭpĕrando |
| SUPIN |
| superatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:SUPERO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|