GRAND DICTIONNAIRE LATIN OLIVETTI

Déclinaison / Conjugueur latin


 Chercher dans les formes fléchies


suppūror - Diathèse passive

(suppūro, suppūras, suppuravi, suppūrāre, suppuratum)

verbe transitif e intransitif I conjugaison

Voir la traduction de ce mot



FORME PASSIVE:
INDICATIF
PRÉSENT
 I sing. suppūror
 II sing. suppūrāris, suppūrāre
 III sing. suppūrātur
 I plur. suppūrāmur
 II plur. suppūramĭni
 III plur. suppūrantur
IMPARFAIT
 I sing. suppūrābar
 II sing. suppūrabāris, suppūrabāre
 III sing. suppūrabātur
 I plur. suppūrabāmur
 II plur. suppūrabamĭni
 III plur. suppūrabantur
FUTUR SIMPLE
 I sing. suppūrābor
 II sing. suppūrabĕris, suppūrabĕre
 III sing. suppūrabĭtur
 I plur. suppūrabĭmur
 II plur. suppūrabimĭni
 III plur. suppūrabuntur
PARFAIT
 I sing. suppuratus, –a, –um sum
 II sing. suppuratus, –a, –um es
 III sing. suppuratus, –a, –um est
 I plur. suppurati, –ae, –a sumus
 II plur. suppurati, –ae, –a estis
 III plur. suppurati, –ae, –a sunt
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. suppuratus, –a, –um eram
 II sing. suppuratus, –a, –um eras
 III sing. suppuratus, –a, –um erat
 I plur. suppurati, –ae, –a eramus
 II plur. suppurati, –ae, –a eratis
 III plur. suppurati, –ae, –a erant
FUTUR ANTÉRIEUR
 I sing. suppuratus, –a, –um ero
 II sing. suppuratus, –a, –um eris
 III sing. suppuratus, –a, –um erit
 I plur. suppurati, –ae, –a erimus
 II plur. suppurati, –ae, –a eritis
 III plur. suppurati, –ae, –a erunt
SUBJONCTIF
PRÉSENT
 I sing. suppūrer
 II sing. suppūrēris, suppūrēre
 III sing. suppūrētur
 I plur. suppūrēmur
 II plur. suppūremĭni
 III plur. suppūrentur
IMPARFAIT
 I sing. suppūrārer
 II sing. suppūrarēris, suppūrarēre
 III sing. suppūrarētur
 I plur. suppūrarēmur
 II plur. suppūraremĭni
 III plur. suppūrarentur
PARFAIT
 I sing. suppuratus, –a, –um sim
 II sing. suppuratus, –a, –um sis
 III sing. suppuratus, –a, –um sit
 I plur. suppurati, –ae, –a simus
 II plur. suppurati, –ae, –a sitis
 III plur. suppurati, –ae, –a sint
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. suppuratus, –a, –um essem
 II sing. suppuratus, –a, –um esses
 III sing. suppuratus, –a, –um esset
 I plur. suppurati, –ae, –a essemus
 II plur. suppurati, –ae, –a essetis
 III plur. suppurati, –ae, –a essent
IMPÉRATIF
PRÉSENT
 II sing. suppūrāre
 II plur. suppūramĭni
FUTUR
 II sing. suppūrātor
 III sing. suppūrātor
 II plur. –
 III plur. suppūrantor
PARTICIPE
PARFAIT
 suppuratus, –a, –um
INFINITO
PRÉSENT
 suppūrāri
PARFAIT
 Singolare: suppuratus, –a, –um esse
 Plurale: suppurati, –ae, –a esse
FUTUR
 suppuratum esse
GERUNDIVO
 suppūrandus, –a, –um
SUPIN
 suppuratu

Voir la forme active de ce verbe


<<  suppūro suppus  >>

Parcourir le dictionnaire

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Parcourir les dictionnaire latin à partir de:



{{ID:SUPPUROR100}} ---CACHE---