GRAND DICTIONNAIRE LATIN OLIVETTI

Déclinaison / Conjugueur latin


 Chercher dans les formes fléchies


vincĭor - Diathèse passive

(vincĭo, vincis, vinxi, vincīre, vinctum)

verbe transitif IV conjugaison

Voir la traduction de ce mot



FORME PASSIVE:
INDICATIF
PRÉSENT
 I sing. vincĭor
 II sing. vincīris, vincīre
 III sing. vincītur
 I plur. vincīmur
 II plur. vincimĭni
 III plur. vinciuntur
IMPARFAIT
 I sing. vinciēbar
 II sing. vinciebāris, vinciebāre
 III sing. vinciebātur
 I plur. vinciebāmur
 II plur. vinciebamĭni
 III plur. vinciebantur
FUTUR SIMPLE
 I sing. vincĭar
 II sing. vinciēris, vinciēre
 III sing. vinciētur
 I plur. vinciēmur
 II plur. vinciemĭni
 III plur. vincientur
PARFAIT
 I sing. vinctus, –a, –um sum
 II sing. vinctus, –a, –um es
 III sing. vinctus, –a, –um est
 I plur. vincti, –ae, –a sumus
 II plur. vincti, –ae, –a estis
 III plur. vincti, –ae, –a sunt
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. vinctus, –a, –um eram
 II sing. vinctus, –a, –um eras
 III sing. vinctus, –a, –um erat
 I plur. vincti, –ae, –a eramus
 II plur. vincti, –ae, –a eratis
 III plur. vincti, –ae, –a erant
FUTUR ANTÉRIEUR
 I sing. vinctus, –a, –um ero
 II sing. vinctus, –a, –um eris
 III sing. vinctus, –a, –um erit
 I plur. vincti, –ae, –a erimus
 II plur. vincti, –ae, –a eritis
 III plur. vincti, –ae, –a erunt
SUBJONCTIF
PRÉSENT
 I sing. vincĭar
 II sing. vinciāris, vinciāre
 III sing. vinciātur
 I plur. vinciāmur
 II plur. vinciamĭni
 III plur. vinciantur
IMPARFAIT
 I sing. vincīrer
 II sing. vincirēris, vinxirēre
 III sing. vincirētur
 I plur. vincirēmur
 II plur. vincirēmini
 III plur. vincirentur
PARFAIT
 I sing. vinctus, –a, –um sim
 II sing. vinctus, –a, –um sis
 III sing. vinctus, –a, –um sit
 I plur. vincti, –ae, –a simus
 II plur. vincti, –ae, –a sitis
 III plur. vincti, –ae, –a sint
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. vinctus, –a, –um essem
 II sing. vinctus, –a, –um esses
 III sing. vinctus, –a, –um esset
 I plur. vincti, –ae, –a essemus
 II plur. vincti, –ae, –a essetis
 III plur. vincti, –ae, –a essent
IMPÉRATIF
PRÉSENT
 II sing. vincīre
 II plur. vincimĭni
FUTUR
 II sing. vincītor
 III sing. vincītor
 II plur. –
 III plur. vinciuntor
PARTICIPE
PARFAIT
 vinctus, –a, –um
INFINITO
PRÉSENT
 vincīri
PARFAIT
 Singolare: vinctus, –a, –um esse
 Plurale: vincti, –ae, –a esse
FUTUR
 vinctum esse
GERUNDIVO
 vinciendus, –a, –um
SUPIN
 vinctu

Voir la forme active de ce verbe


<<  vincĭo vincĭpēs  >>

Parcourir le dictionnaire

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Parcourir les dictionnaire latin à partir de:



{{ID:VINCIOR100}} ---CACHE---