Déclinaison / Conjugueur latin
cognōmĭnor - Diathèse passive
(cognōmĭno, cognōmĭnas, cognominavi, cognōmĭnāre, cognominatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
PRÉSENT |
I sing. | cognōmĭnor |
II sing. | cognōmĭnāris, cognōmĭnāre |
III sing. | cognōmĭnātur |
I plur. | cognōmĭnāmur |
II plur. | cognōmĭnamĭni |
III plur. | cognōmĭnantur |
IMPARFAIT |
I sing. | cognōmĭnābar |
II sing. | cognōmĭnabāris, cognōmĭnabāre |
III sing. | cognōmĭnabātur |
I plur. | cognōmĭnabāmur |
II plur. | cognōmĭnabamĭni |
III plur. | cognōmĭnabantur |
FUTUR SIMPLE |
I sing. | cognōmĭnābor |
II sing. | cognōmĭnabĕris, cognōmĭnabĕre |
III sing. | cognōmĭnabĭtur |
I plur. | cognōmĭnabĭmur |
II plur. | cognōmĭnabimĭni |
III plur. | cognōmĭnabuntur |
PARFAIT |
I sing. | cognominatus, a, um sum |
II sing. | cognominatus, a, um es |
III sing. | cognominatus, a, um est |
I plur. | cognominati, ae, a sumus |
II plur. | cognominati, ae, a estis |
III plur. | cognominati, ae, a sunt |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | cognominatus, a, um eram |
II sing. | cognominatus, a, um eras |
III sing. | cognominatus, a, um erat |
I plur. | cognominati, ae, a eramus |
II plur. | cognominati, ae, a eratis |
III plur. | cognominati, ae, a erant |
FUTUR ANTÉRIEUR |
I sing. | cognominatus, a, um ero |
II sing. | cognominatus, a, um eris |
III sing. | cognominatus, a, um erit |
I plur. | cognominati, ae, a erimus |
II plur. | cognominati, ae, a eritis |
III plur. | cognominati, ae, a erunt |
PRÉSENT |
I sing. | cognōmĭner |
II sing. | cognōmĭnēris, cognōmĭnēre |
III sing. | cognōmĭnētur |
I plur. | cognōmĭnēmur |
II plur. | cognōmĭnemĭni |
III plur. | cognōmĭnentur |
IMPARFAIT |
I sing. | cognōmĭnārer |
II sing. | cognōmĭnarēris, cognōmĭnarēre |
III sing. | cognōmĭnarētur |
I plur. | cognōmĭnarēmur |
II plur. | cognōmĭnaremĭni |
III plur. | cognōmĭnarentur |
PARFAIT |
I sing. | cognominatus, a, um sim |
II sing. | cognominatus, a, um sis |
III sing. | cognominatus, a, um sit |
I plur. | cognominati, ae, a simus |
II plur. | cognominati, ae, a sitis |
III plur. | cognominati, ae, a sint |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | cognominatus, a, um essem |
II sing. | cognominatus, a, um esses |
III sing. | cognominatus, a, um esset |
I plur. | cognominati, ae, a essemus |
II plur. | cognominati, ae, a essetis |
III plur. | cognominati, ae, a essent |
IMPÉRATIF |
PRÉSENT |
II sing. | cognōmĭnāre |
II plur. | cognōmĭnamĭni |
FUTUR |
II sing. | cognōmĭnātor |
III sing. | cognōmĭnātor |
II plur. | |
III plur. | cognōmĭnantor |
PARTICIPE |
PARFAIT |
cognominatus, a, um |
INFINITO |
PRÉSENT |
cognōmĭnāri |
PARFAIT |
Singolare: | cognominatus, a, um esse |
Plurale: | cognominati, ae, a esse |
FUTUR |
cognominatum esse |
GERUNDIVO |
cognōmĭnandus, a, um | |