GRAND DICTIONNAIRE LATIN OLIVETTI

Déclinaison / Conjugueur latin


 Chercher dans les formes fléchies


cognoscor - Diathèse passive

(cognosco, cognoscis, cognovi, cognoscĕre, cognitum)

verbe transitif III conjugaison

Voir la traduction de ce mot



FORME PASSIVE:
INDICATIF
PRÉSENT
 I sing. cognoscor
 II sing. cognoscĕris, cognoscĕre
 III sing. cognoscĭtur
 I plur. cognoscĭmur
 II plur. cognoscimĭni
 III plur. cognoscuntur
IMPARFAIT
 I sing. cognoscēbar
 II sing. cognoscebāris, cognoscebāre
 III sing. cognoscebātur
 I plur. cognoscebāmur
 II plur. cognoscebamĭni
 III plur. cognoscebantur
FUTUR SIMPLE
 I sing. cognoscar
 II sing. cognoscēris, cognoscēre
 III sing. cognoscētur
 I plur. cognoscēmur
 II plur. cognoscemĭni
 III plur. cognoscentur
PARFAIT
 I sing. cognitus, –a, –um sum
 II sing. cognitus, –a, –um es
 III sing. cognitus, –a, –um est
 I plur. cogniti, –ae, –a sumus
 II plur. cogniti, –ae, –a estis
 III plur. cogniti, –ae, –a sunt
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. cognitus, –a, –um eram
 II sing. cognitus, –a, –um eras
 III sing. cognitus, –a, –um erat
 I plur. cogniti, –ae, –a eramus
 II plur. cogniti, –ae, –a eratis
 III plur. cogniti, –ae, –a erant
FUTUR ANTÉRIEUR
 I sing. cognitus, –a, –um ero
 II sing. cognitus, –a, –um eris
 III sing. cognitus, –a, –um erit
 I plur. cogniti, –ae, –a erimus
 II plur. cogniti, –ae, –a eritis
 III plur. cogniti, –ae, –a erunt
SUBJONCTIF
PRÉSENT
 I sing. cognoscar
 II sing. cognoscāris, cognoscāre
 III sing. cognoscātur
 I plur. cognoscāmur
 II plur. cognoscamĭni
 III plur. cognoscantur
IMPARFAIT
 I sing. cognoscĕrer
 II sing. cognoscerēris, cognoscerēre
 III sing. cognoscerētur
 I plur. cognoscerēmur
 II plur. cognosceremĭni
 III plur. cognoscerentur
PARFAIT
 I sing. cognitus, –a, –um sim
 II sing. cognitus, –a, –um sis
 III sing. cognitus, –a, –um sit
 I plur. cogniti, –ae, –a simus
 II plur. cogniti, –ae, –a sitis
 III plur. cogniti, –ae, –a sint
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. cognitus, –a, –um essem
 II sing. cognitus, –a, –um esses
 III sing. cognitus, –a, –um esset
 I plur. cogniti, –ae, –a essemus
 II plur. cogniti, –ae, –a essetis
 III plur. cogniti, –ae, –a essent
IMPÉRATIF
PRÉSENT
 II sing. cognoscĕre
 II plur. cognoscimĭni
FUTUR
 II sing. cognoscĭtor
 III sing. cognoscĭtor
 II plur. –
 III plur. cognoscuntor
PARTICIPE
PARFAIT
 cognitus, –a, –um
INFINITO
PRÉSENT
 cognosci
PARFAIT
 Singolare: cognitus, –a, –um esse
 Plurale: cogniti, –ae, –a esse
FUTUR
 cognitum esse
GERUNDIVO
 cognoscendus, –a, –um
SUPIN
 cognitu

Voir la forme active de ce verbe


<<  cognosco cōgo  >>

Parcourir le dictionnaire

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Parcourir les dictionnaire latin à partir de:



{{ID:COGNOSCOR100}} ---CACHE---