Déclinaison / Conjugueur latin
conpŏtĭo - Diathèse active
(conpŏtĭo, conpŏtis, conpotivi, conpŏtīre, conpotitum)
verbe transitif IV conjugaison
Voir la traduction de ce mot
PRÉSENT |
I sing. | conpŏtĭo |
II sing. | conpŏtis |
III sing. | conpŏtit |
I plur. | conpŏtīmus |
II plur. | conpŏtītis |
III plur. | conpŏtĭunt |
IMPARFAIT |
I sing. | conpŏtiēbam |
II sing. | conpŏtiēbas |
III sing. | conpŏtiēbat |
I plur. | conpŏtiebāmus |
II plur. | conpŏtiebātis |
III plur. | conpŏtiēbant |
FUTUR SIMPLE |
I sing. | conpŏtĭam |
II sing. | conpŏtĭes |
III sing. | conpŏtĭet |
I plur. | conpŏtiēmus |
II plur. | conpŏtiētis |
III plur. | conpŏtĭent |
PARFAIT |
I sing. | conpotivi |
II sing. | conpotivisti |
III sing. | conpotivit |
I plur. | conpotivĭmus |
II plur. | conpotivistis |
III plur. | conpotivērunt, conpotivēre |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | conpotivĕram |
II sing. | conpotivĕras |
III sing. | conpotivĕrat |
I plur. | conpotiverāmus |
II plur. | conpotiverātis |
III plur. | conpotivĕrant |
FUTUR ANTÉRIEUR |
I sing. | conpotivĕro |
II sing. | conpotivĕris |
III sing. | conpotivĕrit |
I plur. | conpotiverĭmus |
II plur. | conpotiverĭtis |
III plur. | conpotivĕrint |
PRÉSENT |
I sing. | conpŏtĭam |
II sing. | conpŏtĭas |
III sing. | conpŏtĭat |
I plur. | conpŏtiāmus |
II plur. | conpŏtiātis |
III plur. | conpŏtĭant |
IMPARFAIT |
I sing. | conpŏtīrem |
II sing. | conpŏtīres |
III sing. | conpŏtīret |
I plur. | conpŏtirēmus |
II plur. | conpŏtirētis |
III plur. | conpŏtīrent |
PARFAIT |
I sing. | conpotivĕrim |
II sing. | conpotivĕris |
III sing. | conpotivĕrit |
I plur. | conpotiverĭmus |
II plur. | conpotiverĭtis |
III plur. | conpotivĕrint |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | conpotivissem |
II sing. | conpotivisses |
III sing. | conpotivisset |
I plur. | conpotivissēmus |
II plur. | conpotivissētis |
III plur. | conpotivissent |
IMPÉRATIF |
PRÉSENT |
II sing. | conpŏti |
II plur. | conpŏtīte |
FUTUR |
II sing. | conpŏtīto |
III sing. | conpŏtīto |
II plur. | conpŏtitōte |
III plur. | conpŏtiunto |
 |
PARTICIPE |
PRÉSENT |
conpŏtiens, ientis |
FUTUR |
conpotitūrūs, a, ūm |
INFINITIF |
PRÉSENT |
conpŏtīre |
PARFAIT |
conpotivisse |
FUTUR |
Singolare: | conpotitūrūm, am, ūm esse |
Plurale: | conpotitūros, as, a esse |
GERUNDIF |
Génitif: | conpŏtiendi |
Datif: | conpŏtiendo |
Accusatif: | ad conpŏtiendum |
Ablatif: | conpŏtiendo |
SUPIN |
conpotitum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CONPOTIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|