Déclinaison / Conjugueur latin
conpŏtĭor - Diathèse passive
(conpŏtĭo, conpŏtis, conpotivi, conpŏtīre, conpotitum)
verbe transitif IV conjugaison
Voir la traduction de ce mot
PRÉSENT |
I sing. | conpŏtĭor |
II sing. | conpŏtīris, conpŏtīre |
III sing. | conpŏtītur |
I plur. | conpŏtīmur |
II plur. | conpŏtimĭni |
III plur. | conpŏtiuntur |
IMPARFAIT |
I sing. | conpŏtiēbar |
II sing. | conpŏtiebāris, conpŏtiebāre |
III sing. | conpŏtiebātur |
I plur. | conpŏtiebāmur |
II plur. | conpŏtiebamĭni |
III plur. | conpŏtiebantur |
FUTUR SIMPLE |
I sing. | conpŏtĭar |
II sing. | conpŏtiēris, conpŏtiēre |
III sing. | conpŏtiētur |
I plur. | conpŏtiēmur |
II plur. | conpŏtiemĭni |
III plur. | conpŏtientur |
PARFAIT |
I sing. | conpotitus, a, um sum |
II sing. | conpotitus, a, um es |
III sing. | conpotitus, a, um est |
I plur. | conpotiti, ae, a sumus |
II plur. | conpotiti, ae, a estis |
III plur. | conpotiti, ae, a sunt |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | conpotitus, a, um eram |
II sing. | conpotitus, a, um eras |
III sing. | conpotitus, a, um erat |
I plur. | conpotiti, ae, a eramus |
II plur. | conpotiti, ae, a eratis |
III plur. | conpotiti, ae, a erant |
FUTUR ANTÉRIEUR |
I sing. | conpotitus, a, um ero |
II sing. | conpotitus, a, um eris |
III sing. | conpotitus, a, um erit |
I plur. | conpotiti, ae, a erimus |
II plur. | conpotiti, ae, a eritis |
III plur. | conpotiti, ae, a erunt |
PRÉSENT |
I sing. | conpŏtĭar |
II sing. | conpŏtiāris, conpŏtiāre |
III sing. | conpŏtiātur |
I plur. | conpŏtiāmur |
II plur. | conpŏtiamĭni |
III plur. | conpŏtiantur |
IMPARFAIT |
I sing. | conpŏtīrer |
II sing. | conpŏtirēris, conpotivirēre |
III sing. | conpŏtirētur |
I plur. | conpŏtirēmur |
II plur. | conpŏtirēmini |
III plur. | conpŏtirentur |
PARFAIT |
I sing. | conpotitus, a, um sim |
II sing. | conpotitus, a, um sis |
III sing. | conpotitus, a, um sit |
I plur. | conpotiti, ae, a simus |
II plur. | conpotiti, ae, a sitis |
III plur. | conpotiti, ae, a sint |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | conpotitus, a, um essem |
II sing. | conpotitus, a, um esses |
III sing. | conpotitus, a, um esset |
I plur. | conpotiti, ae, a essemus |
II plur. | conpotiti, ae, a essetis |
III plur. | conpotiti, ae, a essent |
IMPÉRATIF |
PRÉSENT |
II sing. | conpŏtīre |
II plur. | conpŏtimĭni |
FUTUR |
II sing. | conpŏtītor |
III sing. | conpŏtītor |
II plur. | |
III plur. | conpŏtiuntor |
PARTICIPE |
PARFAIT |
conpotitus, a, um |
INFINITO |
PRÉSENT |
conpŏtīri |
PARFAIT |
Singolare: | conpotitus, a, um esse |
Plurale: | conpotiti, ae, a esse |
FUTUR |
conpotitum esse |
GERUNDIVO |
conpŏtiendus, a, um |
SUPIN |
conpotitu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CONPOTIOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|