Déclinaison / Conjugueur latin
dēdignor - Diathèse active
(dēdignor, dēdignāris, dēdignāri, dedignatus, dedignatum)
verbe transitif déponent I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
FORME DÉPONENTE: |
INDICATIF |
PRÉSENT |
I sing. | dēdignor |
II sing. | dēdignāris, dēdignāre |
III sing. | dēdignātur |
I plur. | dēdignāmur |
II plur. | dēdignamĭni |
III plur. | dēdignantur |
IMPARFAIT |
I sing. | dēdignābar |
II sing. | dēdignabāris, dēdignabāre |
III sing. | dēdignabātur |
I plur. | dēdignabāmur |
II plur. | dēdignabamĭni |
III plur. | dēdignabantur |
FUTUR SIMPLE |
I sing. | dēdignābor |
II sing. | dēdignabĕris, dēdignabĕre |
III sing. | dēdignabĭtur |
I plur. | dēdignabĭmur |
II plur. | dēdignabimĭni |
III plur. | dēdignabuntur |
PARFAIT |
I sing. | dedignatus, a, um sum |
II sing. | dedignatus, a, um es |
III sing. | dedignatus, a, um est |
I plur. | dedignati, ae, a sumus |
II plur. | dedignati, ae, a estis |
III plur. | dedignati, ae, a sunt |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | dedignatus, a, um eram |
II sing. | dedignatus, a, um eras |
III sing. | dedignatus, a, um erat |
I plur. | dedignati, ae, a eramus |
II plur. | dedignati, ae, a eratis |
III plur. | dedignati, ae, a erant |
FUTUR ANTÉRIEUR |
I sing. | dedignatus, a, um ero |
II sing. | dedignatus, a, um eris |
III sing. | dedignatus, a, um erit |
I plur. | dedignati, ae, a erimus |
II plur. | dedignati, ae, a eritis |
III plur. | dedignati, ae, a erunt |
PRÉSENT |
I sing. | dēdigner |
II sing. | dēdignēris, dēdignēre |
III sing. | dēdignētur |
I plur. | dēdignēmur |
II plur. | dēdignemĭni |
III plur. | dēdignentur |
IMPARFAIT |
I sing. | dēdignārer |
II sing. | dēdignarēris, dēdignarēre |
III sing. | dēdignarētur |
I plur. | dēdignarēmur |
II plur. | dēdignaremĭni |
III plur. | dēdignarentur |
PARFAIT |
I sing. | dedignatus, a, um sim |
II sing. | dedignatus, a, um sis |
III sing. | dedignatus, a, um sit |
I plur. | dedignati, ae, a simus |
II plur. | dedignati, ae, a sitis |
III plur. | dedignati, ae, a sint |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | dedignatus, a, um essem |
II sing. | dedignatus, a, um esses |
III sing. | dedignatus, a, um esset |
I plur. | dedignati, ae, a essemus |
II plur. | dedignati, ae, a essetis |
III plur. | dedignati, ae, a essent |
IMPÉRATIF |
PRÉSENT |
II sing. | dēdignāre |
II plur. | dēdignamĭni |
FUTUR |
II sing. | dēdignātor |
III sing. | dēdignātor |
II plur. | |
III plur. | dēdignantor |
INFINITO |
PRÉSENT |
dēdignāri |
PARFAIT |
Singolare: | dedignatus, a, um esse |
Plurale: | dedignati, ae, a esse |
FUTUR |
Singolare: | dedignatūrūm, am, ūm esse |
Plurale: | dedignatūros, as, a esse |
PARTICIPE |
PRÉSENT |
dēdignans, antis |
FUTUR |
dedignatūrūs, a, ūm |
SUPIN |
Attivo: | dedignatum |
Passivo: | dedignatu |
GERUNDIF |
Génitif: | dēdignandi |
Datif: | dēdignando |
Accusatif: | dēdignandum |
Ablatif: | dēdignando |
|
GERUNDIVO |
dēdignandus, a, um |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DEDIGNOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|