Déclinaison / Conjugueur latin
dēplangor - Diathèse passive
(dēplango, dēplangis, deplanxi, dēplangĕre, deplanctum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | dēplangor |
| II sing. | dēplangĕris, dēplangĕre |
| III sing. | dēplangĭtur |
| I plur. | dēplangĭmur |
| II plur. | dēplangimĭni |
| III plur. | dēplanguntur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dēplangēbar |
| II sing. | dēplangebāris, dēplangebāre |
| III sing. | dēplangebātur |
| I plur. | dēplangebāmur |
| II plur. | dēplangebamĭni |
| III plur. | dēplangebantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | dēplangar |
| II sing. | dēplangēris, dēplangēre |
| III sing. | dēplangētur |
| I plur. | dēplangēmur |
| II plur. | dēplangemĭni |
| III plur. | dēplangentur |
| PARFAIT |
| I sing. | deplanctus, –a, –um sum |
| II sing. | deplanctus, –a, –um es |
| III sing. | deplanctus, –a, –um est |
| I plur. | deplancti, –ae, –a sumus |
| II plur. | deplancti, –ae, –a estis |
| III plur. | deplancti, –ae, –a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | deplanctus, –a, –um eram |
| II sing. | deplanctus, –a, –um eras |
| III sing. | deplanctus, –a, –um erat |
| I plur. | deplancti, –ae, –a eramus |
| II plur. | deplancti, –ae, –a eratis |
| III plur. | deplancti, –ae, –a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | deplanctus, –a, –um ero |
| II sing. | deplanctus, –a, –um eris |
| III sing. | deplanctus, –a, –um erit |
| I plur. | deplancti, –ae, –a erimus |
| II plur. | deplancti, –ae, –a eritis |
| III plur. | deplancti, –ae, –a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | dēplangar |
| II sing. | dēplangāris, dēplangāre |
| III sing. | dēplangātur |
| I plur. | dēplangāmur |
| II plur. | dēplangamĭni |
| III plur. | dēplangantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dēplangĕrer |
| II sing. | dēplangerēris, dēplangerēre |
| III sing. | dēplangerētur |
| I plur. | dēplangerēmur |
| II plur. | dēplangeremĭni |
| III plur. | dēplangerentur |
| PARFAIT |
| I sing. | deplanctus, –a, –um sim |
| II sing. | deplanctus, –a, –um sis |
| III sing. | deplanctus, –a, –um sit |
| I plur. | deplancti, –ae, –a simus |
| II plur. | deplancti, –ae, –a sitis |
| III plur. | deplancti, –ae, –a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | deplanctus, –a, –um essem |
| II sing. | deplanctus, –a, –um esses |
| III sing. | deplanctus, –a, –um esset |
| I plur. | deplancti, –ae, –a essemus |
| II plur. | deplancti, –ae, –a essetis |
| III plur. | deplancti, –ae, –a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | dēplangĕre |
| II plur. | dēplangimĭni |
| FUTUR |
| II sing. | dēplangĭtor |
| III sing. | dēplangĭtor |
| II plur. | – |
| III plur. | dēplanguntor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| deplanctus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| dēplangi |
| PARFAIT |
| Singolare: | deplanctus, –a, –um esse |
| Plurale: | deplancti, –ae, –a esse |
| FUTUR |
| deplanctum esse |
| GERUNDIVO |
| dēplangendus, –a, –um |
| SUPIN |
| deplanctu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DEPLANGOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
