Déclinaison / Conjugueur latin
dēpugno - Diathèse active
(dēpugno, dēpugnas, depugnavi, dēpugnāre, depugnatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | dēpugno |
| II sing. | dēpugnas |
| III sing. | dēpugnat |
| I plur. | dēpugnāmus |
| II plur. | dēpugnātis |
| III plur. | dēpugnant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dēpugnābam |
| II sing. | dēpugnābas |
| III sing. | dēpugnābat |
| I plur. | dēpugnabāmus |
| II plur. | dēpugnabātis |
| III plur. | dēpugnābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | dēpugnābo |
| II sing. | dēpugnābis |
| III sing. | dēpugnābit |
| I plur. | dēpugnabĭmus |
| II plur. | dēpugnabĭtis |
| III plur. | dēpugnābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | depugnavi |
| II sing. | depugnavisti |
| III sing. | depugnavit |
| I plur. | depugnavĭmus |
| II plur. | depugnavistis |
| III plur. | depugnavēreunt, depugnavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | depugnavĕram |
| II sing. | depugnavĕras |
| III sing. | depugnavĕrat |
| I plur. | depugnaverāmus |
| II plur. | depugnaverātis |
| III plur. | depugnavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | depugnavĕro |
| II sing. | depugnavĕris |
| III sing. | depugnavĕrit |
| I plur. | depugnaverĭmus |
| II plur. | depugnaverĭtis |
| III plur. | depugnavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | dēpugnem |
| II sing. | dēpugnes |
| III sing. | dēpugnet |
| I plur. | dēpugnēmus |
| II plur. | dēpugnētis |
| III plur. | dēpugnent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dēpugnārem |
| II sing. | dēpugnāres |
| III sing. | dēpugnāret |
| I plur. | dēpugnarēmus |
| II plur. | dēpugnarētis |
| III plur. | dēpugnārent |
| PARFAIT |
| I sing. | depugnavĕrim |
| II sing. | depugnavĕris |
| III sing. | depugnavĕrit |
| I plur. | depugnaverĭmus |
| II plur. | depugnaverĭtis |
| III plur. | depugnavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | depugnavissem |
| II sing. | depugnavisses |
| III sing. | depugnavisset |
| I plur. | depugnavissēmus |
| II plur. | depugnavissētis |
| III plur. | depugnavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | dēpugna |
| II plur. | dēpugnāte |
| FUTUR |
| II sing. | dēpugnāto |
| III sing. | dēpugnāto |
| II plur. | dēpugnatōte |
| III plur. | dēpugnanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| dēpugnans, –antis |
| FUTUR |
| depugnatūrūs, –a, –ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| dēpugnāre |
| PARFAIT |
| depugnavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | depugnatūrūm, –am, –ūm esse |
| Plurale: | depugnatūros, –as, –a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | dēpugnandi |
| Datif: | dēpugnando |
| Accusatif: | ad dēpugnandum |
| Ablatif: | dēpugnando |
| SUPIN |
| depugnatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DEPUGNO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
