Déclinaison / Conjugueur latin
SINGULIER |
Nom. | dichoneutus |
Gen. | dichoneuti |
Dat. | dichoneuto |
Acc. | dichoneutum |
Abl. | dichoneuto |
Voc. | dichoneute |
PLURIEL |
Nom. | dichoneuti |
Gen. | dichoneutōrum |
Dat. | dichoneutis |
Acc. | dichoneutos |
Abl. | dichoneutis |
Voc. | dichoneuti |
SINGULIER |
Nom. | dichoneută |
Gen. | dichoneutae |
Dat. | dichoneutae |
Acc. | dichoneutam |
Abl. | dichoneutā |
Voc. | dichoneută |
PLURIEL |
Nom. | dichoneutae |
Gen. | dichoneutārum |
Dat. | dichoneutis |
Acc. | dichoneutas |
Abl. | dichoneutis |
Voc. | dichoneutae |
SINGULIER |
Nom. | dichoneutum |
Gen. | dichoneuti |
Dat. | dichoneuto |
Acc. | dichoneutum |
Abl. | dichoneuto |
Voc. | dichoneutum |
PLURIEL |
Nom. | dichoneuta |
Gen. | dichoneutōrum |
Dat. | dichoneutis |
Acc. | dichoneuta |
Abl. | dichoneutis | |